| dc.description.abstract | Dit onderzoek gaat in op de betekenis van het nieuwe werken voor de interne communicatie binnen organisaties.
Uit het theoretisch kader blijkt dat het nieuwe werken voortvloeit uit een aantal sociale/maatschappelijke en technologische ontwikkelingen. Nieuwe manieren van communiceren waarmee plaats en tijd overbrugd kunnen worden, maken het nieuwe werken mogelijk. Kenmerken van het nieuwe werken hebben vooral te maken met plaats- en tijdonafhankelijk werken. ‘Nieuwe communicatiemiddelen’ maken het mogelijk dat iedere medewerker overal bereikt kan worden en informatie kan delen. De verwachting is dat face-to-face en persoonlijk contact afnemen en het virtueel contact toeneemt, terwijl juist de eerste vorm van contact heel belangrijk is voor begripsvorming en betrokkenheid.
De volgende werkvormen zijn kenmerkend voor het nieuwe werken: ‘werken op flexibele werkplekken binnen het kantoorpand’, ‘werken op flexibele werkplekken op verschillende locaties’, ‘variatie in het tijdstip waarop men begint of eindigt met werken’ en ‘tijdelijk meer of minder werken’. Omdat men niet meer altijd op één vaste plek werkt, wordt men vooral beoordeeld op prestatie en niet meer op aanwezigheid. De functie van het kantoor is veranderd van een werkplek in een ontmoetingsplek.
Uit dit onderzoek blijkt dat men over het algemeen voordelen ervaart van het nieuwe werken, vooral mensen die veel gebruik maken van de nieuwe werkvormen. Men noemt ook nadelen, maar de voordelen wegen volgens velen op tegen de nadelen. Tegen de verwachtingen in heeft men nog steeds regelmatig face-to-face en persoonlijk contact. Mensen die hier behoefte aan hebben houden hier rekening mee bij het kiezen van de werkplek. Men heeft gemiddeld evenveel virtueel en face-to-face contact, beide vormen vinden naast elkaar plaats. Vanzelfsprekend is virtueel contact wel toegenomen de laatste jaren. Men is sterk afhankelijk van e-mail, internet en intranet, maar ook van de telefoon en de smartphone. Men is veel meer gebruik gaan maken van chat/messenger programma’s. Al deze vormen maken het mogelijk om plaats en tijd te overbruggen. Door het nieuwe werken is het contact met collega’s van andere afdelingen toegenomen, vooral het werken op flexplekken draagt hieraan bij. Het nieuwe werken blijkt geen negatieve invloed te hebben op de verbondenheid met de organisatie. Wellicht omdat blijkt dat men nog steeds regelmatig persoonlijk contact heeft met collega’s en zelfs meer contact heeft met collega’s buiten de afdeling. Ook kan het gevoel een community te zijn, mogelijk gemaakt door nieuwe mediavormen, een positieve bijdrage leveren aan de verbondenheid
Ondanks de positieve tendens is er een groep die wel degelijk nadelen ervaart, vooral op communicatief gebied. Gebleken is dat het nieuwe werken een kwestie van wennen is, maar men kan ook zelf veranderingen aanbrengen door bijvoorbeeld assertiever te zijn, zelf initiatieven te nemen om met collega’s af te spreken en door te kiezen voor de werkplek waaraan men behoefte heeft. Zo kunnen mensen die meer behoefte hebben aan sociale contacten ervoor kiezen om vaker op kantoor te werken in plaats van thuis of op andere locaties. Ook de organisatie kan een steentje bijdragen. Men moet medewerkers goed informeren over de mogelijkheden en benadrukken dat er van hen verwacht wordt dat zij zelf de manier van werken naar eigen behoefte invullen. Men moet naast het invoeren van gedeelde agenda’s om de onderlinge bereikbaarheid te verbeteren (slechte bereikbaarheid wordt veelal genoemd als nadeel), ontmoetingen faciliteren, zowel werkgerelateerd als informeel. Afspraken over het minimaal aantal uren dat men aanwezig moet zijn, draagt ook bij om face-to-face communicatie en dus de onderlinge contacten te bevorderen. | |
