| dc.description.abstract | Op basis van de assumptie dat alleenstaande moeders gebaat zijn bij een sociaal netwerk dat in hoge mate sociale steun genereert als buffer voor opvoedstress, is in dit onderzoek getest of informele sociale steun van invloed is op de mate van opvoedstress bij alleenstaande moeders. Hiervoor zijn de gegevens van 326 alleenstaande moeders geanalyseerd, deze data waren afkomstig uit de dataset ‘Opvoeden in Nederland’ van het SCP (2011). De resultaten laten zien dat alleenstaande moeders meer opvoedstress ervaren dan samenwonende moeders, echter de hypothese dat een hoge mate van sociale steun de mate van opvoedstress kan verminderen is niet juist gebleken. Sterker nog, het verband is omgekeerd: hoe meer emotionele steun alleenstaande moeders ontvangen, hoe meer opvoedstress zij ervaren. Praktische steun bleek niet van invloed te zijn op de mate van opvoedstress en er is ook geen interactie-effect met inkomen gevonden. Een mogelijke verklaring voor de omgekeerde relatie tussen emotionele steun en opvoedstress, is dat moeders die meer opvoedstress ervaren eerder actief op zoek gaan naar sociale steun uit hun netwerk. Dit vereist echter persoonlijke coping bronnen, zoals assertiviteit, waarover niet alle alleenstaande moeders beschikken. Wat precies de invloed is van persoonlijke coping bronnen, zou vervolgonderzoek moeten uitwijzen. Verdere analyses hebben uitgewezen dat een goede relatie met de eigen ouders de opvoedstress van alleenstaande moeders wel kan verminderen. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat ouders in veel gevallen fungeren als een soort vangnet voor hun kinderen, waardoor zij het gevoel hebben hier altijd op terug te kunnen vallen. Dit onderzoek levert een drietal praktische beleidsimplicaties op:
1. Richt je in opvoedingsondersteuning op ontmoeting en niet per se op opvoed-gerelateerde zaken;
2. Zet in op een versterking van persoonlijke coping bronnen van alleenstaande moeders;
3. Stimuleer en faciliteer intergenerationeel (ouder)contact: Verbeter deze relaties waar mogelijk en werk aan een beter imago en meer gemende generatieactiviteiten.
Vervolgonderzoek zou zich, naast onderzoek naar de invloed van persoonlijke coping bronnen, kunnen richten op de specifieke behoeftes in sociaal contact van alleenstaande moeders.
Abstract
Drawing on the assumption that single mothers can benefit highly from a social network that functions as a buffer for parenting-stress, it is tested in this research whether informal social support influences the levels of parenting-stress of single mothers. Data from 326 single mothers were analyzed, stemming from a larger sample called ‘Opvoeden in Nederland’, which was conducted by the SCP. The results show that single mothers experience more parenting-stress than cohabiting mothers, however the hypothesis that high levels of social support decrease the levels of parenting-stress was not supported. Indeed, the relation is reversed: Higher levels of emotional support are associated with higher levels of parenting-stress. Practical support did not influence the levels of parenting-stress, just as there was no interaction effect of income. A possible explanation for the reversed relation between emotional support and parenting-stress is that mothers who experience higher levels of stress are more likely to actively seek emotional support from their social network. Nevertheless, this demands certain personal coping resources, such as assertiveness, which not all single mothers have at their exposal. Future research should determine the exact influence of personal coping resources. Further analyses indicated that a good and satisfying relationship with one’s parents is indeed associated with lower levels of parenting-stress of single mothers. A possible explanation for this positive relation is that parents function as a kind of safety net, which allows single mothers to feel that they can fall back on their parents. Three practical policy implications are made:
1. The primary focus of parenting support should make a shift from pure parenting issues to building good qualitative relationships between parents;
2. Special attention is needed for the reinforcement of personal coping resources of single mothers;
3. Intergenerational interactions (with parents and others) should be stimulated and facilitated. Improve these relationships if possible and work on the image and possibilities of inter-generational activities.
Future research, apart from research on the influence of personal coping resources, should focus on the specific needs in social relations of single mothers. | |
