Segregatiebestrijding in het basisonderwijs in de gemeenten Amersfoort, Arnhem en Deventer

Abstract

Segregatie, een scheiding van leerlingen naar etniciteit of sociaaleconomische status, komt in het basisonderwijs in Nederland veelvuldig voor. Onderwijssegregatie heeft een negatieve invloed op de leerprestaties van kinderen. In deze thesis wordt het segregatiebeleid van de gemeenten Amersfoort, Arnhem en Deventer vergeleken. Dit gebeurt aan de hand van beleidsdocumenten en interviews. Hierbij wordt gekeken hoe het gemeentebeleid bijdraagt aan het vergroten van beschermende factoren en het beperken van risicofactoren in de onderwijsomgeving. Door middel van interviews met sleutelfiguren is nagegaan in hoeverre het beleid wordt uitgevoerd en welke succesfactoren en knelpunten worden ervaren. Amersfoort en Deventer richten zich in het segregatiebeleid op etnische segregatie en zetten daarnaast in op achterstandenbestrijding. Arnhem zet alleen in op achterstandenbestrijding. Om segregatie te voorkomen richt Amersfoort zich op het voorlichten en betrekken van ouders. Achterstanden worden bestreden door het oprichten van brede scholen en het wegwerken van taalachterstanden. Deventer voert een spreidingsbeleid op basis van postcodegebieden en regelt extra taalstimulering centraal in de stad. Arnhem zet in op het verhogen van de onderwijskwaliteit door individuele programma’s. Amersfoort blijkt de enige gemeente die ook middelen inzet om de normen en waarden van kinderen te laten aansluiten bij de dominante cultuur en daarmee de kansen van kinderen te vergoten. Deventer heeft met het postcodebeleid het minst vrijblijvende segregatiebeleid. In Arnhem komt het gemeentebeleid het meest overeen met de daadwerkelijke uitvoering op scholen.