De pedagogische civil society en het welbevinden van jongeren.

Abstract

Achtergrond: Omgevingsfactoren hebben samen met persoonlijke factoren een belangrijke rol in de ontwikkeling en het welbevinden van jongeren. De pedagogische civil society is een vrij nieuw begrip welke zich met name richt op de directe omgevingsfactoren in het versterken van het opvoed- en opgroeiklimaat voor gezinnen. Onbekend is wat deze pedagogische civil society kan betekenen voor het welbevinden van jongeren. Het doel van de huidige studie was zodoende om de samenhang tussen de indicatoren van de pedagogische civil society en het subjectief welbevinden van de jongeren te onderzoeken. Methoden: 200 vmbo-t scholieren tussen de twaalf en de zeventien jaar vulden vragenlijsten in met betrekking tot hun participatie, ervaren sociale steun, sociale cohesie en maatschappelijk vertrouwen, gevoelens over de eigen zelfeffectiviteit en het subjectief welbevinden. Pearson correlatiecoëfficiënten zijn berekend en vervolgens is er een regressieanalyse uitgevoerd om de relatie te onderzoeken tussen de indicatoren van de pedagogische civil society en het subjectief welbevinen. De Sobel-test voor Mediatie-effecten is gebruikt om de mediërende rol van zelfeffectiviteit te onderzoeken. Maatschappelijk vertrouwen is door de lage betrouwbaarheid van de schaal uitgesloten van de analyses. Resultaten: De Pearson-correlatie bleek significant voor de samenhang tussen elk van de indicatoren van de pedagogische civil society en het subjectief welbevinden. Na de regressieanalyse werd deze samenhang slechts gevonden voor sociale steun en zelfeffectiviteit. Zelfeffectiviteit medieerde significant de samenhang tussen participatie, sociale cohesie, sociale steun en het subjectief welbevinden. Conclusie: De indicatoren van de pedagogische civil society hangen direct en/of indirect samen met het subjectief welbevinden van jongeren.