Stoppen of doorgaan? Praten over de verleiding van de sigaret.

Abstract

In dit onderzoek werd gebruik gemaakt van een conversationele analyse om de rol van communicatieve kenmerken in de interactie tussen adolescenten over roken na het ontmoedigen van roken te bestuderen. Het onderzoek was er voornamelijk op gericht om na te gaan of de communicatieve kenmerken: (de plaatsing van) formulering, oogcontact, lachen, topicverandering, topicafsluiting en het gebruik van continueerders, een verlengend effect hadden op de interactie. Uit de resultaten bleek dat het inbedden van de ontmoediging om te roken in het script resulteerde in een korter gesprek dan wanneer de ontmoedigingen direct na een muziekfragment werden geuit. Ook incongruentie tussen verbaal en non-verbaal gedrag tijdens het uiten van de ontmoediging resulteerde in een korter gesprek. Daarentegen resulteerde het gebruik van continueerders in langere gesprekken. Om de conversatie (en zo de mogelijke impact van de ontmoediging) te bevorderen moet de acteur die de ontmoedigingen plaatst, de leerling zelf laten aangeven wanneer hij/zij van onderwerp wil veranderen en moet hij/zij de conversatie niet zelf afsluiten. Er is meer onderzoek nodig naar de werking van het leggen van oogcontact en het lachen tijdens de interactie over roken om te kunnen vaststellen of deze communicatieve kenmerken kunnen worden ingezet om de interactie over roken te verlengen. Mogelijkerwijs kunnen de omstandigheden waaronder de ontmoedigingen gegeven worden in volgend onderzoek nog aangescherpt worden zodat de ontmoedigingen resulteren in langere gesprekken over stoppen met roken en op deze manier eventueel kunnen bijdragen aan de impact van de ontmoediging.