Duitse en Japanse immigranten in Brazilië vanaf 1824 tot heden: De historische ontwikkeling van etnische identiteit

Abstract

Brazilië is het grootste land van Latijns-Amerika en heeft een bevolkingsopbouw die gebaseerd is op nakomelingen van Indianen, Afrikaanse slaven, Europeanen en Aziaten. Met de komst van Duitsers in 1824 was de grootschalige Europese migratie naar Brazilië van start gegaan, want daarna gingen ook Italianen, Portugezen, Spanjaarden en Nederlanders zich vestigen Brazilië. De Europeanen waren zeer welkom, omdat de Braziliaanse elite van mening was dat ze succesvol zouden bijdragen aan de economische vooruitgang van het land en ze zouden bovendien een proces van 'verblanking' teweegbrengen in de in hun ogen te donkere bevolking. Azië werd voornamelijk vertegenwoordigd door de Japanners die in 1908 arriveerden in Brazilië. In deze studie wordt een vergelijking gemaakt tussen de Duitse en de Japanse immigranten en hun nakomelingen. Beide groepen hebben zich namelijk in de beginjaren van hun vestiging sterk gericht op het uitdragen van de eigen etnische identiteit. Uiteindelijk is het assimilatiebeleid van de Braziliaanse president Getúlio Vargas aan het eind van de jaren '30 en ook het urbanisatieproces beslissend geweest voor hun succesvolle integratie in de Braziliaanse samenleving.