| dc.description.abstract | Dit kwalitatieve onderzoek is tussen 7 februari en 1 juli 2011 uitgevoerd in opdracht van de Regiopolitie Groningen. Het doel van dit onderzoek is een beschrijving te geven van de invloed van persoonlijke bedreigingen van een politiefunctionaris bij de Regiopolitie Groningen op het welzijn van de politieagent en diens gezin, teneinde aanbevelingen te doen voor passende nazorg vanuit het korps gericht op deze doelgroepen. De centrale onderzoeksvraag is dan ook: Wat is de invloed van een persoonlijke bedreiging van een politiefunctionaris bij de Regiopolitie Groningen op het welzijn van de getroffen agent en op dat van zijn gezin en wat kan de Regiopolitie Groningen volgens de politiefunctionaris en zijn gezin bieden om hen hierin te ondersteunen? Deze onderzoeksvraag is beantwoord aan de hand van theorie over de verschillende domeinen van welzijn: gezondheid, zingeving, sociaal psychologische weerbaarheid, persoonlijke interesses, sociale contacten en maatschappelijke positie en theorie over de verschillende behoeften van traumapatiënten zoals cognitieve, praktische en emotionele behoeften. Vervolgens zijn door middel van semi-gestructureerde interviews 25 participanten geïnterviewd, waarvan 14 politiefunctionarissen en 11 partners.
Uit het empirische onderzoek komt naar voren dat de invloed van persoonlijke bedreiging groot is op het welzijn van alle politiefunctionarissen en hun partners, maar het grootst voor het welzijn van politiefunctionarissen. Bedreigingen hebben weinig invloed op het welzijn van de kinderen van een politiefunctionaris. Het domein van welzijn waarop de politiefunctionarissen en hun partners de meeste veranderingen ondervinden is het domein gezondheid. Dit komt vooral doordat bedreigingen, soms permanent, angstgevoelens veroorzaken. Een klein aantal politiefunctionarissen heeft last van symptomen van PTSS of burn out. Veel politiefunctionarissen ondervinden naast veranderingen op het domein gezondheid veranderingen op het domein maatschappelijke positie. Bijvoorbeeld door veranderingen in het functioneren op het werk of door derving van inkomsten. Politiefunctionarissen blijken over het algemeen ontevreden zijn over de nazorg die wordt geboden door de Regiopolitie Groningen.
Door bedreigingen ontstaan zowel bij politiefunctionarissen als bij partners behoeften die niet worden vervuld. Bij partners zijn dit cognitieve, praktische en emotionele behoeften en bij politiefunctionarissen is er daarnaast ook de behoefte aan gerechtigheid. Het is van belang dat de organisatie oog heeft voor de behoeften van politiefunctionarissen en hun partners na een bedreiging aangezien ontevredenheid over de nazorg boosheid en frustratie kan veroorzaken, wat een negatief effect heeft op het slachtoffer. Daarom wordt dit onderzoek afgesloten met aanbevelingen voor het verbeteren van de nazorg. Deze aanbevelingen zijn gericht op het verbeteren van de communicatie en informatie, bijvoorbeeld door meer communicatie over het geweldsprotocol voor alle medewerkers. Ze zijn ook gericht op het verbeteren de emotionele opvang door de direct leidinggevende en het borg-team. Zo wordt bijvoorbeeld aanbevolen dat direct leidinggevende meteen in één een op één gesprek gaat met de getroffen politiefunctionaris. Daarnaast zijn ze gericht op het verbeteren van de nazorg door de casemanager, bijvoorbeeld door het mogelijk te maken dat de partner van de getroffen politiefunctionaris het korps in geval van nood kan bereiken en andersom. Om deze aanbevelingen te kunnen realiseren is een cultuuromslag nodig. Een eerste stap hierin is meer over gevoelens te praten.
Gezien het gebrek aan sociaal wetenschappelijk onderzoek naar de invloed van bedreigingen is het moeilijk om overeenkomsten of afwijkingen in de bestaande theorie te vinden. Voor meer inzicht in de materie is aanvullend wetenschappelijk onderzoek nodig. | |
