| dc.description.abstract | Inleiding: De hartcoherentietraining is gebaseerd op het beïnvloeden van de hartritme-variabiliteit (HRV). Aan de training worden stressverminderende eigenschappen toegekend die een positieve invloed zouden hebben op het psychisch welbevinden. De hoofdvraag van het huidige onderzoek betreft of de hartcoherentietraining effectief is in het verbeteren van het psychisch welbevinden. De effecten van de hartcoherentietraining zullen worden vergeleken met de effecten van een mindfulnesstraining. Tevens wordt onderzocht of de mate van HRV toegepast zal kunnen worden als uitkomstmaat voor het psychisch welbevinden
Methode: Bij de PAAZ van het St. Antonius ziekenhuis Overvecht te Utrecht werden in totaal 31 patiënten met verscheidene psychiatrische stoornissen door de behandelaren niet-geprotocolleerd geselecteerd en niet-gerandomiseerd toegewezen aan de trainingscondities. Tijdens de voor- en nameting werden de patiënten gevraagd een viertal vragenlijsten in te vullen met betrekking tot het psychisch welbevinden en deel te nemen aan een 10 minuten durende hartritmevariabiliteitsmeting, waarbij diverse fysiologische maten werden gebruikt om deze vast te stellen. Van 18 patiënten werd geldige data verzameld (hartcoherentietraining N = 6, mindfulnesstraining N = 12).
Resultaten: Deelname aan de hartcoherentietraining leidde tot een significante verbetering op de OQ45-IR, OQ45-SR en de MAAS en een trend verbetering op de OQ45. Verder werden er significante verhogingen gevonden op de LF-band en de GGCS. Deelname aan de mindfulness-training leidde tot een significante verbetering op de OQ45-SD, MAAS, QIDSSR en de PANAS-negatief en een trend verbetering op de OQ45 en de OQ45-SR. De trainingen verschilden significant in hun effect op de LF-band en een trend werd gevonden voor een verschil tussen de trainingen in de GGCS, OQ45-IR en de QIDSSR. Binnen de hartcoherentiegroep werden tien sterke significante en trend correlaties gevonden tussen meerdere psychologische maten en de GGCS, VLF- en LF-band. Binnen de mindfulnessgroep werden twee matige significante en trend correlaties gevonden tussen de QIDSSR en de LF-band en tussen de OQ45-IR en de GGCS.
Discussie: Hartcoherentietraining lijkt te leiden tot een verbetering van het psychisch welbevinden en een verhoging van de HRV. Mindfulnesstraining lijkt vooral tot een verbetering van het psychisch welbevinden te leiden. Hartcoherentietraining lijkt effectiever in het verhogen van de HRV terwijl mindfulnesstraining effectiever lijkt in het verbeteren van depressieve klachten. De fysiologische maten lijken alleen binnen de hartcoherentietraining bruikbaar als uitkomstmaat voor het psychisch welbevinden. Het lijkt mogelijk dat een verhoging van de HRV niet noodzakelijkerwijs samenhangt met, of leidt tot, een verbetering van het psychisch welbevinden. Mogelijke alternatieve verklaringen voor de gevonden resultaten worden beschreven. Gezien de zeer kleine steekproef moeten de conclusies met grote voorzichtigheid geïnterpreteerd worden. | |
