“Die vind ik een beetje groot” - Een kwantitatief onderzoek naar het begrip van argumentatieve graadadverbia bij kinderen

Abstract

In deze studie is het begrip van de graadadverbia “een beetje” en “te” bij vijfjarige kinderen onderzocht. Onderzoek van Tribushinina (2009; 2010), Tribushinina en Gillis (2010) en Paradis (1997) laat zien dat kinderen en volwassenen verschillende betekenissen toekennen aan het graadadverbium “een beetje” in combinatie met een adjectief. In dit onderzoek is daarom middels een experiment bij kinderen en een pilotstudy bij volwassenen onderzocht in hoeverre vijfjarige kinderen de argumentatieve waarde van “een beetje” begrijpen, wanneer het als quasi-synoniem voor “te” wordt bedoeld. De verwachting was dat kinderen slechter zouden scoren dan volwassenen wanneer “een beetje” geïnterpreteerd moet worden als “te”. Daarnaast was de verwachting dat kinderen meer moeite zouden hebben met het graadadverbium “een beetje” dan met het graadadverbium “te”, omdat het berekenen van de implicatuur hen meer cognitieve energie en dus meer tijd kost. Uit de resultaten bleek dat kinderen net zo slecht scoorden als volwassenen op de “een beetje”-zinnen. Kinderen hadden dus moeite met de argumentatieve lading van het graadadverbium “een beetje”, maar volwassenen hadden daar tegen de verwachting in ook moeite mee. “Een beetje” is kennelijk voor zowel kinderen als volwassenen op twee manieren te interpreteren: argumentatief en compositioneel (als afzwakker van het adjectief). Tegen de verwachting in hadden kinderen ook moeite met de betekenis van het graadadverbium “te”, waarop ze significant slechter scoorden dan volwassenen. Kinderen hadden geen langere tijd nodig om bij het graadadverbium “een beetje” tot een beslissing te komen dan bij het graadadverbium “te”.