Homoseksualiteit en psychische gezondheid; een onderzoek naar het verschil in angst- en depressieklachten tussen religieus georiënteerde autochtonen met homoseksuele gevoelens en islamitische allochtonen met homoseksuele gevoelens in Nederland

Abstract

Een vergelijkingsonderzoek naar angst- en depressieklachten bij religieus georiënteerde Nederlanders met homoseksuele gevoelens vergeleken met moslims met homoseksuele gevoelens. Verwacht werd dat islamitische mannen en vrouwen met homoseksuele gevoelens hoger scoren op angst en depressieklachten dan de gelovige Nederlanders aangezien moslims zich bevinden in een dubbele minderheidsgroep (islamitisch en homoseksualiteit). Het doel van dit onderzoek is het in kaart brengen van verschillen tussen religieus georiënteerde Nederlanders met homoseksuele gevoelens (autochtonen) en moslims (allochtonen) met homoseksuele gevoelens op het gebied van angst- en depressieklachten teneinde het vinden van manieren om de psychische hulpverlening beter te laten aansluiten bij de behoeften van (intercultureel-) diverse groepen. Het onderzoek startte met een kort review van relevante literatuur. Data van religieus georiënteerde Nederlanders met homoseksuele gevoelens (n=43) zijn vergeleken met een groep eerder geworven moslims met homoseksuele gevoelens (n=45) De verwachtingen zijn middels kwantitatieve (vragenlijst) onderzoeksmethoden getest. De prevalentie van angst- en depressieklachten binnen de groep allochtonen was significant hoger dan binnen de groep autochtonen. Hiermee lijkt aangetoond dat het behoren tot een dubbele minderheidsgroep (homoseksueel en moslim) een invloed heeft op de prevalentie van angst- en depressieklachten. Om achtergrondinformatie te vergaren en inzicht te verkrijgen in de interculturele situatie is er naast kwantitatieve onderzoeksmethoden een kwalitatief onderzoek (interview) afgenomen bij de autochtone participanten. Uit de interviews komen bevindingen naar voren die relevant kunnen zijn voor de hulpverlening en vervolgonderzoek. Participanten geven onder andere aan dat er behoefte is aan een betere voorlichting voor jongeren om de kennis over homoseksualiteit te vergroten, bijvoorbeeld op scholen of in gebedshuizen. Ook werd het belang van homoseksuele voorbeeldfiguren in de media onderstreept. Door deze aanbevelingen kan het uiteindelijke doel “het leveren van gepaste en kwalitatief goede (interculturele) zorg voor homoseksuelen” wellicht worden benaderd.