Hamlet is ook maar een stuk

Abstract

In mijn onderzoek gaat over de wijze waarop het begrip tijdloosheid binnen verschillende discoursen wordt ingezet om de status van Hamlet te onderstrepen of te bekritiseren. Het gaat niet om het aantonen van de tijdloosheid van Hamlet.

Deze scriptie is het resultaat van een discoursanalyse van metateksten over Hamlet, hoofdzakelijk uit Europa vanaf 1950. Deze metateksten zijn te verdelen in drie categorieën: academische en analytische teksten over Hamlet, promotionele teksten rond Hamlet-ensceneringen en theaterteksten die reageren op Shakespeares Hamlet. In mijn betoog zal ik drie centrale deeldiscoursen van Hamlet de revue laten passeren. Allereerst zal ik ingaan op de vraag wat er doorgaans wordt bedoeld met het begrip tijdloosheid in het discours rondom Hamlet. Vervolgens zal ik het begrip canon ontleden met de vraag welke rol het begrip tijdloosheid speelt in de positionering van Hamlet in de canon. Ten slotte zal ik onderzoeken op welke manier tijdloosheid wordt ingezet als kwaliteit bij de totstandkoming van Hamlets meesterwerkstatus. Hoewel beide begrippen sterk met elkaar verbonden zijn, leg ik bij het begrip canon de nadruk op de sociaal-culturele functie van meesterwerken in relatie tot de cultuur waarin ze zich bevinden en bij het begrip meesterwerkstatus de nadruk op de esthetische waardering van meesterwerken.