| dc.description.abstract | Doel: De invloed van ontwikkelingsstimulering door ouders en leidsters op effortful control te onderzoeken bij peuters in de leeftijd van 36 tot en met 42 maanden. Methode: 109 peuters, 52 jongens en 56 meisjes, (in de leeftijd van 35-43 maanden, M = 38.89, SD = 1.90) hebben deelgenomen aan het onderzoek. De data zijn verkregen uit individuele testafnames (delay of gratification test; wachttaken) en vragenlijsten (Stimuleringsvragenlijst en de Childhood Behaviour Questionnaire-Short Form) zijn ingevuld door ouders en leidsters van deze peuters. Resultaten: Gebleken is dat er een significante relatie was tussen ouderstimulering en effortful control, beoordeeld door ouders, rS = .304, p < .01. De relatie tussen de twee schalen van ouderstimulering (‘doen-alsof-spel’ en ‘samen spelen en plannen maken’) en effortful control (beoordeeld door ouders) was significant, respectievelijk rS = .222, p < .05 en rS = .273, p < .05. Er was geen significante relatie tussen ouderstimulering en effortful control, beoordeeld door leidsters en met de wachttaken. De relatie tussen leidsterstimulering en effortful control (beoordeeld door ouders en leidsters en met behulp van de wachttaken) was niet significant. Naast de eerder genoemde analyses op individueel niveau, heeft ook een groepsanalyse plaatsgevonden. Er was geen significante relatie tussen leidsterstimulering en effortful control (gemiddeld per groep), hoewel er sprake was van een duidelijke trend in de verwachtte richting. Conclusie en discussie: In tegenstelling tot wat op basis van de literatuur verwacht werd, was er in deze studie een beperkte samenhang tussen ouder- en leidsterstimulering in de vorm van ‘doen-alsof-spel’ en ‘samen spelen en plannen maken’ en effortful control. Vervolgonderzoek dient plaats te vinden om te onderzoeken hoe effortful control gestimuleerd kan worden. | |
