| dc.description.abstract | In november 2009 zijn DMI en SDC, twee IT-dienstverleners, door hun gezamenlijke moederbedrijf PALTO samengevoegd tot één bedrijf, SDC. In dit onderzoek is met behulp van kwalitatieve onderzoeksmethoden onderzocht hoe medewerkers van SDC aankijken tegen deze fusie. Centraal hierbij staan de mogelijke aanwezigheid van weerstand, de invloed van machtsverhoudingen en ambiguïteit in de reacties van medewerkers. Deze bekijk ik aan de hand van twee hypothesen vanuit een discursief, kritisch perspectief en vanuit de perspectieven van Martin (2002). Het blijkt dat, hoewel verwachtingen in de literatuur, onderzoeker en context anders doen vermoeden, de aanwezigheid van weerstand als gevolg van de fusie geen vanzelfsprekendheid is bij SDC. Veeleer hebben machtsverhoudingen en ambiguïteit onduidelijkheid en onzekerheid als gevolg, maar over het algemeen accepteren medewerkers de fusie. Dat betekent echter niet dat ze er tevreden mee zijn, laat staan dat ze zich betrokken voelen: voor veel respondenten is het onzeker wat de toekomst gaat brengen. De aanbevelingen richten zich op de communicatie tussen management en personeel: het management zal er beter in moeten slagen om over te brengen hoe de toekomstplannen voor SDC eruit zien. Dit helpt om de betrokkenheid en daarmee de kans van slagen van de fusie en integratie van DMI en SDC te vergroten. De resultaten van het onderzoek zijn doordat het een casestudie betreft beperkt te generaliseren maar dragen wel bij aan de kennis over fusies die door een moederbedrijf worden geïnitieerd en over de rol die weerstand bij organisatieverandering speelt. | |
