“Wat heb ik aan een voetbalveld?! Ik ben een meisje!” Een onderzoek naar hoe meisjes de openbare ruimtes in de wijk Brabantpark in Breda gebruiken en beleven en in hoeverre hun gebruikswensen aansluiten bij het openbare ruimtebeleid van de gemeente Breda.

Abstract

Speelplekken en andere openbare ruimtes in woonwijken lijken meer op jongens gericht, dan op meisjes. Voetbalveldjes, skatebanen en pannakooien zijn geen voorzieningen die met meisjes worden geassocieerd. Vandaar dat in deze thesis is onderzocht hoe meisjes tussen de 12 en 16 jaar de openbare ruimtes in de wijk Brabantpark in Breda beleven en gebruiken aan de hand van sociale en fysieke factoren. Ook is onderzocht in hoeverre de visie van de gemeente Breda ten aanzien van openbare ruimtes aansluit bij de gebruikswensen van de meisjes. Uit de bestaande literatuur zijn vier sociale factoren –geslacht, leeftijd, afkomst en aanwezigheid van anderen- en drie fysieke factoren –voorzieningen en activiteiten, beheer en onderhoud en woonomgeving- gehaald, die van invloed kunnen zijn op hoe meisjes openbare ruimte gebruiken en beleven. Vervolgens is aan de hand van vijftien diepte-interviews onderzocht hoe vier plekken in de wijk Brabantpark worden gebruikt en beleefd. De visie van de gemeente Breda is onderzocht aan de hand van twee diepte-interviews en een analyse van beleidsdocumenten. Meisjes blijken graag te willen kletsen, terwijl ze iets actiefs doen: ‘dynamisch kletsen’ en ze willen vooral niet voetballen. De aanwezigheid van oudere jongens blijken ze vaak vervelend of eng te vinden en de aanwezigheid van kinderen juist gezellig en sfeervol. Veel verlichting en een veilig bereikbare ruimte zijn aspecten die ook belangrijk worden gevonden, terwijl de aanwezigheid van graffiti en kapotte materialen vaak geen probleem is. Jongere meisjes (12-14 jaar) zijn actiever dan oudere meisjes (15-16 jaar) en de meisjes van Turkse en Marokkaanse afkomst worden door regels van hun ouders iets meer beperkt in het gebruik van de openbare ruimte. Ook vinden de participanten dat er voor jongens meer te doen is en stellen zij dat jongens meer gebruik van de vier plekken waar het onderzoek heeft plaatsgevonden. De visie van de gemeente Breda sluit niet altijd aan bij de gebruikswensen van de meisjes. Jongeren blijken vaak een blinde vlek bij de verschillende beleidsvelden en meisjes worden ook niet specifiek genoemd in het beleid ten aanzien van buitenruimte. De gemeente geeft zelf ook aan, dat meer onderzoek moet worden verricht om inzicht te krijgen in de behoeftes van meisjes. Op het moment dat de visie van een gemeente beter overeen komt met de gebruikswensen van meisjes kan ook deze gebruikersgroep de openbare ruimte optimaal gebruiken.