Actieve implementatie van de klinimetrie core set CVA op de neurologieafdeling van het Slingeland ziekenhuis: een voor-na studie Het effect van dansen op de balans en loopvaardigheid van patienten met de ziekte van Parkinson: systematisch review

Abstract

Actieve implementatie van de klinimetrie core set CVA binnen de neurologie afdeling van het Slingeland ziekenhuis: een voor-na studie

Achtergrond: Het gebruik van klinimetrie is een integraal onderdeel binnen het ‘evidence-based’ handelen. De klinimetrie core set CVA bestaat uit 12 meet-instrumenten en heeft als doel het multidisciplinaire behandelteam in de ziekenhuisfase te ondersteunen om een volledig beeld te krijgen van de problemen van een CVA patiënt. Het doel van deze studie is het onderzoeken of de klinimetrie core set CVA op een actieve wijze geïmplementeerd kan worden binnen de neurologie afdeling van een regionaal ziekenhuis. Methoden: Een niet gecontroleerde interventiestudie met een voor-na meting werd uitgevoerd om de klinimetrie core set CVA op een actieve manier te implementeren. De actieve strategie bestond uit drie interventies: 1. educatie, 2. feedback en 3. reminders. De onderzoekspopulatie bestond uit het fysiotherapeuten, ergotherapeuten, logopedisten en verpleegkundigen werkzaam op de afdeling neurologie. De vragenlijst van Pisters (2007) werd gebruikt om de attitude ten aanzien van meetinstrumenten en het meetinstrument gebruik in kaart te brengen, de WOK vragenlijst (2002) inventariseerde de bevorderende en belemmerende factoren en een dossieronderzoek vond plaats om de afname en rapportage van de meetinstrumenten te onderzoeken. De interventies werden opgesteld op basis van de resultaten uit de vragenlijsten. De resultaten werden beschreven in percentages en een Wilcoxon Signed Ranks Test werd uitgevoerd om significante verschillen aan te tonen tussen de voor- en nameting. Resultaten: 30 van de 38 zorgprofessionals (79%) retourneerden de vragenlijst. Alle zorgprofessionals hebben een positieve attitude ten aanzien van het gebruik van meetinstrumenten en maken veelvuldig gebruik van meetinstrumenten. De verpleegkundigen bezaten geen kennis van de HAC en HADSd en kregen de educatieve interventie aangeboden. Deze twee meetinstrumenten lieten een significante stijging (P < .000) in gebruik zien na 6 maanden. Voor alle zorgprofessionals kwam naar voren dat de attitude na 6 maanden nog positiever was, minder belemmerende factoren naar voren kwamen en het gebruik van meetinstrumenten toenam. Conclusie: Het blijkt mogelijk om de klinimetrie core set CVA op een actieve manier te implementeren binnen het Slingeland ziekenhuis. Voorzichtig moeten we zijn met generaliseren van de resultaten voor andere ziekenhuizen omdat de bewijskracht van deze studie gering is. Aanbevolen wordt om meer onderzoek uit te voeren met een grotere populatie en een sterker onderzoeksdesign.

Het effect van dansen op de balans en loopvaardigheid van patiënten met de ziekte van Parkinson Systematisch Review

Achtergrond: Het verminderen van de balans en loopvaardigheid bij patiënten met de ziekte van Parkinson zijn twee van de belangrijkste problemen die kunnen ontstaan bij deze aandoening. Hierdoor ontstaan problemen met de zelfredzaamheid en vermindert de kwaliteit van leven van een Parkinson patiënt. Het doel van deze studie is het systematisch onderzoeken van het effect van dansen op de balans en loopvaardigheid van patiënten met de ziekte van Parkinson. Methoden: Relevante studies werden gevonden door het zoeken in de databases, Pubmed, EMBASE, CINAHL, PEDro en Cochrane. Criteria voor inclusie waren: 1) patiënten met de diagnose de ziekte van Parkinson, ingedeeld volgens de stadia van Hoehn & Yahr, 2) gerandomiseerde gecontroleerde en klinisch gecontroleerde onderzoeken, 3) de interventie moest een vorm van dansen zijn, 4) balans en loopvaardigheid als uitkomstmaat, 5) gepubliceerd in de Engelse, Duitse, Franse of Nederlandse taal. De geïncludeerde studies zijn door twee onafhankelijke beoordelaars beoordeeld op methodologische kwaliteit volgens de PEDro-lijst. Om evidentie aan te tonen van de interventie is een ‘Best-Evidence Synthese’ (BES) uitgevoerd door gebruik te maken van de gemodificeerde lijst van van Peppen et al. Resultaten: Drie RCT’s: twee van hoge kwaliteit (PEDro score >4) en één van lage kwaliteit zijn geïncludeerd, waarvan twee studies meegenomen konden worden in de BES. Volgens de BES is er een gering bewijs voor de effectiviteit van dansen van de Waltz/Foxtrot op de balans terwijl voor het dansen van de Tango geen of onvoldoende bewijs is gevonden. Geen bewijs is gevonden dat dansen effectief is gebleken voor de loopsnelheid, functionele mobiliteit en freezing of gait. Gering bewijs is gevonden voor de effectiviteit van dansen op de loopafstand. Conclusie: De huidige studies laten een gering bewijs zien voor de effectiviteit van dansen op de balans en loopafstand. Lange termijn effecten zijn echter niet aangetoond, waardoor aanbevolen wordt om studies uit te voeren met een grotere onderzoekspopulatie waarbij het lange termijn effect en psychosociale effecten meegenomen worden.