Experimenten in tentoonstellingsinrichting in het Stedelijk Museum te Amsterdam ten tijde van Willem Sandberg

Abstract

Bij het inrichten van museumzalen waren voor Willem Sandberg (1897-1984) drie dingen van belang; het publiek, de kunst en de kunstenaar. Het hele museum moest erop gericht zijn om een optimale ontmoeting tussen deze drie mogelijk te maken. Dit vanuit de gedachte dat de kunstenaar meer dan de gemiddelde mens over een gevoeligheid bezit die hem bewust maakt van wat er leeft in een samenleving en door middel van zijn creativiteit daar uiting aan kan geven. Goede kunst schreeuwt, roept vragen op, maakt onrustig, doet wat met de mens, was de vaste overtuiging van Sandberg. Tijdens zijn directoraat (1945-1962) in het Stedelijk Museum te Amsterdam vonden belangrijke experimenten plaats die van invloed waren op ontwikkelingen binnen en het denken over tentoonstellingsinrichting. Drie daarvan, te weten Exposition Internationale d’Art Expérimental (Cobra) in 1949, Bewogen Beweging in 1961 en Dylaby in 1962 worden samen met de tentoonstelling Abstracte Kunst in 1938 uitgebreid besproken en nagegaan hoe ze passen in het denken van Willem Sandberg en zijn museumbeleid.