Volkscultuur: een gedeelde erfenis. Over Overijsselse volksculturele uitingen binnen een veranderende historische cultuur.

Abstract

Op vele manieren wordt in onze samenleving gezocht naar identiteit en dat heeft alles te maken met het verleden. De volkscultuur is bij uitstek een middel waarmee aan deze identiteit vorm wordt gegeven. Oude gewoonten en gebruiken dragen sporen van het verleden in zich, maar worden ook vernieuwd en aangepast aan onze hedendaagse manier van leven. In deze thesis wordt inzichtelijk gemaakt op welke manier de hedendaagse omgang met het verleden tot uitdrukking komt in volksculturele uitingen. Na een algemene verdieping in de geschiedenis van de Nederlandse volkscultuur wordt de provincie Overijssel uitgelicht. Door het performatieve karakter van volksculturele uitingen kan het verleden visueel gemaakt worden, wat bijdraagt aan de belevingswaarde. Daarnaast gaat volkscultuur veelal over alledaagse gebruiken en tradities, die zorgen voor herkenbaarheid en toegankelijkheid. Aspecten als musealisering, folklorisering, beleving en identiteitvorming spelen hierbij een belangrijke rol.