Talentgestuurde feedback: over de toepassing van meervoudige intelligentie in de dansdramaturgische dialoog

Abstract

De thesis bevat een studie naar de vaardigheid feedback geven van de dansdramaturg in de context van de dansdramaturgische dialoog met de dansmaker tijdens het maakproces. Er wordt gezocht naar de mogelijkheid om door middel van de feedback een dramaturgisch moment te initiëren bij de dansmaker. Om dit te bereiken wordt een optimalisering van de ‘ feedback loop’ noodzakelijk geacht.

Het perspectief van de constructivistische leerpsychologische theorie van Howard Gardner over meervoudige intelligentie (MI) is geschikt voor het onderzoek, doordat het informatieverwerkingsprocessen verduidelijkt. In de dialoog tussen dansmaker en dansdramaturg is er immers sprake van een uitwisseling, waarbij beide deelnemers de verkregen informatie van de ander zullen gaan verwerken. Door middel van de theorie van MI kan de optimalisering van dit informatieproces plaatsvinden. De theorie is gebaseerd op de aanname dat ieder individu 8 ½ intelligentiegebieden tot zijn beschikking heeft, zij het in meer of minder mate. De samenwerking tussen die gebieden vormt het intelligentieprofiel van dat individu. Door het individu aan te spreken op zijn voorkeurskanaal, kan deze de verkregen informatie beter verhouden tot de eerder opgedane kennis. In de thesis wordt uitgegaan van de dansdramaturg als feedbackgever en de dansmaker als de ontvanger. In die context vindt de optimalisering van de ‘feedback loop’ plaats, wanneer de dansdramaturg ervoor zorgt dat de dansmaker de bedoelde informatie destilleert uit de verzonden boodschap. Vervolgens moet de maker deze informatie kunnen gebruiken om zijn eigen kennis verder te construeren. Door een zorgvuldige formulering en vormgeving van de boodschap kunnen de communicatiekanalen open worden gehouden en kan de uitwisseling plaatsvinden. Dit kan in de feedbackvormgeving met zowel talige als niet-talige elementen.

Rekeninghoudend met de behoefte van de dansmaker, wordt feedback door de dansdramaturg in de dialoog voornamelijk ingezet om de dansmaker tot reflectie aan te zetten. Het is de intentie dat de maker op die manier zijn idee zo dicht mogelijk zal benaderen door middel van het maakproces. Daarnaast wil de dansdramaturg door feedback te geven het communicatieproces en de ontwikkeling van het kunstenaarschap van de maker bevorderen. In de dansdramaturgische praktijk is taal het belangrijkste element in het vormgeven van feedback. Daarmee kan er in het hier en nu worden gereageerd, wordt de dansmaker gestimuleerd te articuleren en kan er op een metaniveau worden gecommuniceerd. Toch zijn de geïnterviewde dansdramaturgen het erover eens dat ook niet-talige feedback reflectie op kan roepen.

De doelstellingen in de ‘feedback loop’ in de dansdramaturgische praktijk kunnen door middel van toepassingen van de theorie van MI worden benaderd. De optimalisering van de ‘feedback loop’ aan de hand van MI vindt plaats op het niveau van het construeren van feedback, maar ook op het niveau van de perceptie van het getoonde door de dansdramaturg. Door als dansdramaturg kennis te nemen van dat profiel en de boodschap toe te spitsen op krachtige intelligentiegebieden van de dansmaker zal deze de boodschap makkelijker kunnen verhouden tot zijn eerder verkregen kennis. De dansdramaturg kan diverse methoden inzetten, zoals het gebruik van mindmaps en metaforen, om het intelligentieprofiel van de maker aan te spreken. Een dynamisch analyse van het profiel van de dansmaker is van belang, om de ontwikkelingsgebieden te (h)erkennen en de methode om feedback te geven daarop aan te passen.