De longitudinale relatie tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag als verklaring voor comorbiditeit

Abstract

In deze longitudinale studie zijn comorbiditeit en mogelijke verklaringen hiervan bestudeerd binnen een niet-klinische populatie van Vlaamse jongeren in de leeftijd van 9 tot 15. De onderzoekers stelden op basis van eerder onderzoek de longitudinale relatie tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag (heterotypische continuïteit) als hoofdverklaring voor comorbiditeit tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag. De aanwezige comorbiditeit in de populatie werd onderzocht middels Pearson product moment correlaties. Deze toonden een robuuste aanwezigheid van comorbiditeit tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag (.58), gemeten met de CBCL. De ‘heterotypische continuïteits hypothesen’ werden getoetst middels hiërarchische regressie analyses en er werd nagegaan of sekse, leeftijd en opvoedgedrag invloed hadden op deze relatie. De ‘heterotypische continuïteits hypothese’ kon niet worden aangenomen als verklaring voor comorbiditeit. Twee van de interactie effecten; leeftijd en opvoeding met externaliserend probleemgedrag waren significant, welke het belang van leeftijd en opvoeding weergeven in het mogelijke ontstaan van internaliserende problemen bij kinderen met al aanwezige externaliserende problemen. De onderzoekers concluderen echter dat een heterotypische relatie tussen de externaliserend en internaliserend probleemgedrag onvoldoende comorbiditeit tussen de beiden kan verklaren. De onderzoekers argumenteren dat de verklaring van comorbiditeit in de constructie van de huidige classificatiesystemen moet worden gezocht, die classificeren op basis van gedragskenmerken en etiologie hier niet of nauwelijks in betrekken