Doe normaal! Een kwalitatief onderzoek naar het ontstaan van een samenwerkingsrelatie tussen adolescenten en verpleegkundigen op een crisisafdeling in de kinder- en jeugdpsychiatrie.

Abstract

Een samenwerkingsrelatie tussen de patiënt en de hulpverlener is een belangrijke voorspeller van het behandeleffect bij psychiatrische patiënten. Een samenwerkingsrelatie speelt een rol bij de motivatie en therapietrouw van patiënten ten aanzien van hun behandeling. Persoonlijkheidskenmerken, vaardigheden en attitudes van verpleegkundigen spelen onder andere een rol bij het ontstaan van deze samenwerkingsrelatie tussen patiënten en verpleegkundigen. Onderzoek naar het perspectief van adolescenten en wat voor hen belangrijk is voor het ontstaan van een samenwerkingsrelatie ontbreekt. Het doel van dit onderzoek was daarom te beschrijven hoe adolescenten een samenwerkingsrelatie met verpleegkundigen op een crisisafdeling in de kinder- en jeugdpsychiatrie ervaren en welke factoren volgens hen bijdragen aan het ontstaan ervan. Deze beschrijving zal leiden tot een theorie betreffende een samenwerkingsrelatie tussen patiënten en hulpverleners, in het bijzonder tussen adolescenten en verpleegkundigen. Dit kwalitatieve onderzoek is uitgevoerd volgens de Grounded Theory stroming. Bij twaalf doelgericht geselecteerde participanten is een open interview afgenomen. De verkregen data zijn gecodeerd en geanalyseerd waarbij constante vergelijking gehanteerd werd. Vervolgens zijn overeenkomstige concepten omschreven, welke de basis vormden van de theorie die daarop gevormd is. Dit onderzoek geeft zowel een beschrijving van een samenwerkingsrelatie als factoren die bijdragen aan het ontstaan van deze relatie. Verpleegkundigen moeten volgens de geïnterviewde adolescenten vooral “normaal doen”. Ze worden geacht hun zorg af te stemmen op de individuele patiënt, zich echt en open opstellen, een harmonieuze en duidelijke sfeer te creëren en bewust te zijn van normale ongelijkwaardigheid tussen de patiënt en hulpverlener. Verpleegkundigen kunnen zich door de uitkomsten van dit onderzoek bewust worden van de ervaring van adolescenten met betrekking tot een samenwerkingsrelatie en deze ervaring gebruiken wanneer zij tot een samenwerkingsrelatie met adolescenten willen komen. Hoewel de resultaten belangrijk zijn voor de verpleegkundige praktijk wordt aanbevolen deze theorie in volgend onderzoek verder te ontwikkelen.