Duurzame Inzetbaarheid van Werknemers met een Arbeidsbeperking

Abstract

Dit onderzoek bestudeert de relatie tussen support en de duurzame inzetbaarheid van werknemers met een arbeidsbeperking. Hierbij wordt er gekeken naar support vanuit leidinggevenden, collega’s en jobcoaches. Duurzame inzetbaarheid is gedefinieerd aan de hand van wat een werknemer kan, en wat een werknemer wil. Er is getoetst op een mediërende rol van het vervullen van de psychologische basisbehoeften, op de relatie tussen support en duurzame inzetbaarheid. Dit onderzoek is uitgevoerd aan de hand van een kwantitatieve onderzoeksmethode, waarbij er gebruik is gemaakt van een enquête. Uiteindelijk zijn er 102 respondenten meegenomen. 4 hypotheses zijn onderzocht met behulp van een regressie en mediatieanalyse. Hieruit bleek dat taak gerelateerde support een positief effect heeft op wat een werknemer kan. Daarnaast heeft gebleken dat het vervullen van de psychologische basisbehoeften via een partiële mediatie, een rol speelt in de relatie van support en de duurzame inzetbaarheid van werknemers met een arbeidsbeperking. Er zijn geen relaties gevonden tussen andere vormen van support en de duurzame inzetbaarheid. De bevindingen tonen aan dat collegiale steun die taak gerelateerd van aard is, een positieve bijdrage kan leveren aan de duurzame inzetbaarheid van werknemers met een arbeidsbeperking. Vervolgonderzoek kan zich richten op meerdere mediërende factoren die mogelijk een invloed kunnen hebben op de relatie tussen support en duurzame inzetbaarheid. Hierdoor kunnen eventuele relaties tussen andere vormen van support en duurzame inzetbaarheid aangetoond worden.