Wat je meeneemt als je alles moet achterlaten: De betekenis van Syrisch culinair erfgoed in herinneringen en migratie-ervaringen van Syrische Nederlanders

Abstract

Deze scriptie onderzoekt de vraag: Wat is de betekenis van Syrisch culinair erfgoed in de herinnering aan Syrië en de migratie-ervaring voor Syrische Nederlanders? Culinair erfgoed, als vorm van immaterieel erfgoed, is iets dat mensen vaak met zich mee kunnen nemen bij een migratie. Het erfgoed kan daarbij een belangrijke rol spelen in het waarborgen van herinneringen en het stimuleren van identificatie en culturele trots. In Nederland vormen Syriërs in 2025 de grootste groep asielzoekers en statushouders, maar over de culturele betekenis van hun eetcultuur in migratiecontext bestaat weinig kennis. Dit onderzoek is erop gericht om dat hiaat te dichten. De begrippen sense of home en sense of belonging staan in dit onderzoek centraal om hun migratie-ervaring in Nederland te duiden. De scriptie stoelt op twee pijlers: een analyse van de wetenschappelijke literatuur over culinair erfgoed in de context van migratie, en een casusstudie op basis van interviews naar de betekenis van culinair erfgoed voor Syrische migranten in Nederland. De bevindingen zijn gepresenteerd aan de hand van een theoretisch verkennend hoofdstuk en vervolgens een driedeling in verleden, heden en toekomst. Culinair erfgoed blijkt als drager van zowel collectieve als individuele herinneringen niet alleen een brug te kunnen slaan tussen verschillende tijden, maar ook tussen verschillende plekken. Met betrekking tot het heden geeft de studie van culinair erfgoed inzicht in een complexe gelaagdheid in culturele identiteit, sense of home en sense of belonging. De scriptie belicht bovendien aan de hand van de interviews de emotionele, persoonlijke en veranderlijke kanten van culinair erfgoed. Deze inzichten leiden tot bredere conclusies over de toekomst van Syrisch culinair erfgoed in Nederland: de autonomie van Syrische Nederlanders dient hierin centraal te staan en kan bevorderd worden door het bieden van mentale en fysieke ruimtes voor hun culinair erfgoed.