| dc.description.abstract | In het leven van een patiënt met anorexia spelen angst, oordeel en controle een essentiële rol. De anorexiapatiënt wordt vaak getypeerd als iemand die geen zorg wil ontvangen en dat maakt de behandeling van de eetstoornis zeer complex. Tegelijkertijd ervaren anorexiapatiënten veel onbegrip in hun omgeving. Om inzicht te krijgen in de ervaringen van de patiënten wordt in dit verkennende onderzoek de volgende vraag onderzocht: Hoe maken het bespreken van gedachten en emoties, naar aanleiding van een ziekenhuisconsult, verschillende ik-posities van anorexiapatiënten zichtbaar?
De onderzoeksmethode bestaat uit semigestructureerde, video-stimulated, interviews waarbij beelden gebruikt zijn van ziekenhuisconsulten tussen arts en patiënt. Voor dit onderzoek zijn vier patiënten geïnterviewd tussen de 14 en 17 jaar, allen hadden de diagnose anorexia. Tijdens de interviews werden de gedachten en emoties van de patiënt uitgevraagd naar aanleiding van het terugkijken van de videobeelden. Vervolgens zijn de interviews thematisch geanalyseerd. De analyse is gedaan met behulp van de Dialogische Zelftheorie (Hermans, 1993) als theoretisch kader.
Uit de thematische analyse volgden vijf thema’s, die geformuleerd werden aan de hand van ik-posities: ik-als-selectieve deler, ik-als-patiënt-met-een-eetstoornis, ik-in-strijd, ik-als-beschermer-van-het-narratief en ik-in-relatie-tot-de-arts. Deze vijf belangrijkste overkoepelende ik-posities benadrukken het interactieve samenwerken tussen arts en patiënt tijdens het ziekenhuisconsult, hoe strijd een rol speelt bij de patiënten en hoe de patiënt zijn eigen verhaal wil vertellen.
Het bespreken van de gedachten en emoties van de patiënten, schetst een beeld van de innerlijke dialogen die plaatsvinden tussen ik-posities van de anorexiapatiënt. Het laat zien welke ik-posities deel uitmaken van de innerlijke belevingswereld van de patiënt en hoe herpositionering ten opzichte van de zelf en de ander hierbij een rol speelt. Door het bespreken van dit alles krijgt men een beeld van welke onderhandelingen een patiënt doet met haar omgeving in het kader van narratief eigenaarschap, waarbij een wordt afweging gemaakt over wie wat mag zeggen over de patiënt en haar eetstoornis. Op deze manier geeft dit onderzoek inzicht in de kloof tussen de ervaring van de patiënt en de kennis van de arts. | |
