| dc.description.abstract | Deze scriptie onderzoekt op welke manier de Beninese kunstenaar Romuald Hazoumè in zijn werk zowel lokale maatschappelijke kwesties als wereldwijde problematiek aankaart. Thema’s als illegale benzinesmokkel, machtsverhoudingen, afvalproblematiek, klimaatverandering, slavernij en migratie staan centraal in zijn oeuvre. Door middel van een analyse van sleutelwerken uit Hazoumè’s oeuvre, in combinatie met literatuurstudie en een interview met de kunstenaar, wordt onderzocht hoe Hazoumè alledaagse materialen als jerrycans en slippers inzet om structureel onrecht zichtbaar te maken.
In het eerste hoofdstuk, ‘Hazoumè & de jerrycan’, wordt de rol van de jerrycan als
materiaal in Hazoumè’s oeuvre onderzocht. De kunstenaar wordt kort geïntroduceerd, waarna zijn werk wordt geplaatst binnen de sociaal-politieke context van Benin. Vervolgens wordt de betekenis van de jerrycan als symbool van economische ongelijkheid, overlevingsdrang en sociaal verzet uitgewerkt aan de hand van de fotoserie Kpayoland en Hazoumè’s jerrycan-maskers. Het tweede hoofdstuk, ‘La Bouche du Roi’, richt zich op Hazoumè’s installatie La Bouche du Roi als artistieke reflectie op slavernij en hedendaagse uitbuiting. Stuart Halls diasporatheorie wordt besproken als theoretisch kader, waarna zowel de inhoudelijke achtergrond van het werk als de museale context waarin het is tentoongesteld aan bod komen. Het hoofdstuk sluit af met een uitgebreide analyse van de installatie, met aandacht voor de verschillende aspecten en dimensies van de installatie. In het derde hoofdstuk, ‘Kunst als kritiek’, staat Hazoumè’s maatschappelijke betrokkenheid centraal. Aan de hand van Achille Mbembe’s concept van de postcolony wordt de thematiek van macht besproken, gevolgd door een analyse van Rat-Singer: Second Only to God!. Daarna wordt Hazoumè’s ecologisch engagement belicht aan de hand van Cry of the Whale, waarin milieuproblematiek en menselijk leed samenkomen. Het hoofdstuk eindigt met een bespreking van migratie, verbeeld in de installaties Tricky Dicey Die en No Return, waarin aangespoelde slippers symbool staan voor de menselijke tragedie van vlucht en verlies. Hiermee toont deze scriptie de diverse manieren waarop Hazoumè zowel lokale, als
globale thema’s in zijn kunst kritisch belicht. | |
