| dc.description.abstract | In dit onderzoek is onderzocht wat de doorwerking van nationaal kustveiligheidsbeleid verklaart in de locale planvorming van Scheveningen kuststrook. In dit onderzoek heeft de focus gelegen op de aanpak van de zwakke schakel Scheveningen.
Allereerst is onderzocht of de drie vormen van doorwerking zoals hierboven zijn gedefinieerd ook in de casus Scheveningen kuststrook hebben plaatsgevonden. Het antwoord daarop is ja.
Vervolgens is onderzocht wat de verklaring is voor deze doorwerking. Dit onderzoek heeft als theoretisch vertrekpunt de netwerkbenadering gekozen: afhankelijkheden en interactie tussen actoren verklaren het planvormingsproces. Uit het onderzoek blijkt dat in het planvormingsproces in de Scheveningen kuststrook vier overheden (Rijk, provincie, Hoogheemraadschap Delfland en de gemeente) op diverse manieren van elkaar afhankelijk waren om hun eigen doelstellingen en ambities te kunnen realiseren. De gemeente Den Haag was op het gebied van kennis over kustveiligheid afhankelijk van Rijkswaterstaat en van het Hoogheemraadschap. Tevens was de gemeente afhankelijk voor een financiële bijdrage voor de plannen van het ministerie van V&W en van het ministerie van VROM. Ook voor politieke steun was de gemeente Den Haag afhankelijk van hogere overheden. Tenslotte was de gemeente vanuit een juridische invalshoek afhankelijk van de provincie en het Rijk voor onder meer goedkeuring van het bestemmingsplan en het verbeteringsplan en vanwege het mogelijk gebruik van de aanwijzingsbevoegdheid door Rijk of provincie. Het Rijk was op haar beurt echter ook afhankelijk van de gemeente om haar doelstellingen in Scheveningen te realiseren. De belangrijkste afhankelijkheid is dat het Rijk afhankelijk was van de gemeente voor het maken van het ontwerp, het verbeteringsplan, het bestemmingsplan en de concrete uitvoering van de plannen voor de aanpak zwakke schakel Scheveningen. Maar ook voor het politiek slagen van het Nota Ruimte budget en de Randstad Urgent contracten was het Rijk afhankelijk van de medewerking van de gemeente.
Deze afhankelijkheden hebben geleid tot een intensieve vorm van interactie tussen Rijk, gemeente en de andere overheden in het planvormingsproces. De betrokken overheden hebben zich vastgelegd in arrangementen waaraan ze zich wederzijds hebben gehouden. De interactie die plaatsvond kan als gezamenlijke besluitvorming worden getypeerd. In deze interactie was er begrip voor elkaars belangen en is er, ondanks verschillen van inzicht, steeds gezocht naar consensus en gezamenlijke oplossingen. Omdat de gemeente op diverse manieren afhankelijk was van het Rijk en intensief met het Rijk samenwerkte moest de gemeente wel de rijksambities en doelstellingen op het gebied van kustveiligheid een rol laten spelen in haar eigen beleid en plannen. Rijksbeleid kon hierdoor doorwerking vinden in de locale plannen en de dagelijkse beleidsvoering van de gemeente.Het bestaan van deze afhankelijkheden kan overigens voor een gedeelte worden verklaard door de institutionele context waarbinnen het planvormingsproces plaatsvond.
Echter, niet alleen het Rijk kon haar ambities laten doorwerken in het planvormingsproces. In dit proces waarbij Rijk ook afhankelijk was van de gemeente en beide partijen intensief met elkaar moesten samenwerkten kon de gemeente haar eigen doelstellingen en ambities ten aanzien van Scheveningen ook goed en zelfs nog beter dan het Rijk realiseren in de uiteindelijke plannen. De lokale doelstellingen en ambities van de gemeente Den Haag hebben uiteindelijk in het beleid en handelen van het Rijk doorgewerkt: het Rijk heeft goedkeuring gegeven aan en financiële middelen beschikbaar gesteld voor een variant voor de kustversterking waar naast het vereiste veiligheidsniveau ook maximaal aan de ruimtelijke kwaliteitseisen van de gemeente is tegemoet gekomen. | |
