| dc.description.abstract | Leerkrachten zijn heel tevreden over hun eigen bekwaamheid ten aanzien van het vak rekenen en iets minder tevreden over het rekenonderwijs dat zij geven op de basisschool. De hoge waardering van leerkrachten ten aanzien hun kennis met betrekking tot het vak rekenen komt overeen met de geringe behoefte, die zij in het kwantitatieve gedeelte van dit onderzoek uitspreken, ten aanzien van professionalisering op het gebied van rekenen-wiskunde. Slechts 7% van de opmerkingen uit het kwalitatieve onderzoek betreft wensen ten aanzien van professionalisering. Leerkrachten geven aan zich vooral op een informele manier te ontwikkelen op het gebied van rekenonderwijs. Zij hebben de minste behoefte aan overleg met collega’s, zowel van de eigen school als in een rekennetwerk.
De grote tevredenheid bij leerkrachten ten aanzien van hun eigen rekenonderwijs en de geringe vraag naar na- of bijscholing roept de vraag op of leerkrachten zelf inzien hoe belangrijk hun taak is binnen het rekenonderwijs. Beseffen zij zelf hoe groot hun invloed is op de leerprestaties van kinderen? De landelijke aandacht voor de kwaliteit van het rekenonderwijs en achterblijvende leerling-prestaties schudden veel leerkrachten wakker. Maar de ontwikkelingen op het vakgebied rekenen-wiskunde en de bijbehorende vakdidactiek hebben een zo uitgebreid kennisbestand opgeleverd dat het de vraag is of van leerkrachten verwacht kan worden dat zij hiervan kennis hebben.
Lesgeven aan een groep met daarin verschillende leerniveaus vinden leerkrachten moeilijk. Ruim 20% van de respondenten vraagt om kleinere klassen of om ondersteuning tijdens de rekenles. Daarnaast wordt in meer dan 20% van de opmerkingen gericht aan methodemakers gevraagd om voldoende lesstof op drie niveaus.
Leerkrachten zijn in geringe mate tevreden over het beleid dat op hun school gevoerd wordt ten aanzien van het vak rekenen. De manier waarop het rekenbeleid vorm krijgt op school wordt als top down ervaren. Zij begrijpen dat onderwijs de verantwoordelijkheid van het hele schoolteam is maar ze zien dat niet terug in de onderwijspraktijk.
In het onderzoek wordt leerkrachten niet gevraagd of zij een voorkeur hebben voor de traditionele dan wel de realistische didactiek. Wel wordt na analyse van de data duidelijk dat het leren cijferen en het hanteren van vaste standaardprocedures hoog gewaardeerd door leerkrachten. Dit sluit aan bij de opmerkingen uit het kwalitatieve gedeelte van het onderzoek. Hierin is meer dan de helft van de opmerkingen ten aanzien van wensen en behoeften van leerkrachten gericht op de visie op rekenonderwijs. Ruim 10% van de leerkrachten vraagt om minder verschillende oplossingsstrategieën, zeker voor zwakke rekenaars en om meer aandacht voor het cijferen en standaardprocedures. Meer dan 20% van de leerkrachten vraagt de methodemakers en ontwikkelaars om meer aandacht voor oefenen en automatiseren en 10% vraagt om minder verschillende somtypes per les. Maar ook de interactie tussen leerlingen en het rekenen in contexten en in dagelijkse situaties wordt erg belangrijk gevonden.
Leraren lijken te balanceren tussen enerzijds interactie en reflectie onder leiding van de leerkracht wat leidt tot het oplossen van contextrijke opgaven en anderzijds directe sturing van de leerling, aan de hand van formules en kale opgaven. Leerkrachten willen niet veranderen van vooral wetend en overdragend onderwijsgedrag naar vooral vragend en structuur biedend. Zij willen het beste van beide visies. | |
