Het verhaal waarmee de gemeente Utrecht op weg ging naar een groene toekomst.

Abstract

Dit onderzoek is uitgevoerd in opdracht van de gemeente Utrecht. In dit onderzoek is gekeken wat het effect is van een wijkbericht met narratieve argumentatie (argumenten verhuld in een verhaal) op de attitude van lezers. Om dit effect te meten zijn twee wijkberichten met elkaar vergeleken; een huidige wijkbericht van de gemeente Utrecht met feitelijke argumentatie en een herschreven wijkbericht met narratieve argumentatie. Om dit stimulusmateriaal op te stellen zijn er zes interviews afgenomen met verschillende communicatiemedewerkers van de gemeente Utrecht. Vervolgens is met een enquête gemeten wat het effect is van een wijkbericht met narratieve argumentatie op de attitude van de lezers vergeleken met een non-narratief wijkbericht. Hierbij is er gekeken naar drie attitudeconstructen; de affectieve reactie, de cognitieve reactie en de conatieve reactie (Breckler, 1984). De verwachting van dit onderzoek was dat een narratief wijkbericht de attitude van de Utrechtse lezers positiever zou beïnvloeden dan een non-narratief wijkbericht. De resultaten van dit onderzoek tonen aan dat een narratief wijkbericht de affectieve reactie van de lezer positiever beïnvloedt dan een non-narratief wijkbericht. Dit effect werd echter niet gevonden voor de cognitieve- en conatieve attitudereactie. Op basis van deze bevindingen is er een advies geformuleerd voor de gemeente Utrecht. De gemeente wordt geadviseerd om met de wijkberichten de inwoners op dezelfde feitelijke manier moet informeren en overtuigen over de geplande herinrichtingen zoals ze dit momenteel al doet. Daarnaast is het advies voor de gemeente om in de wijkberichten een gedeelte te reserveren om een narratief element toe te voegen (bijvoorbeeld een korte quote of een kort verhaal). De positieve affectieve attitudereactie van de lezer op het narratieve element is waardevol voor de gemeente Utrecht om een duurzame relatie op te bouwen met de inwoners van de stad (Franzak, Makarem, & Jae, 2014; Batra & Ray,1986).