De voetstap van de vreugdeboden Israëls ongeloof: ongehoord?!

Abstract

Paulus citeert in zijn brief aan de Romeinen veel uit de 'Schrift'. De perikoop die in dit onderzoek centraal staat, Rom. 10:14-21, bevat 5 citaten. Van deze 5 citaten is onderzocht op welke wijze Paulus deze verwerkt in zijn betoog. Hieruit is gebleken dat hij de citaten bewust aanpast aan zijn eigen context en inpast in zijn betoog. De oorspronkelijke context van de citaten en de oorspronkelijke betekenis klinken volop door in de betekenis binnen de Romeinenbrief, maar wel vanuit een radicaal nieuwe interpretatie. Die nieuwe interpretatie is ingegeven door de dood en opstanding van Jezus Christus wat een volstrekt nieuw licht werpt op de betekenis van de 'Schrift' en het verstaan ervan. Van één citaat is onderzocht hoe de interpretatie in de Romeinenbrief zich verhoudt tot teksten in verschillende tradities die in dezelfde tijd te duiden zijn. Het gaat om Rabbijnse teksten, literatuur van de Qumrangemeenschap en andere teksten uit het N.T. Deze vergelijking is gemaakt van Jes 52:7 dat in Rom. 10:15 als volgt wordt aangehaald: "Hoe welkom zijn de voeten van de evangelieverkondigers van (de) goede dingen." Uit dit onderzoek is gebleken dat Paulus enerzijds een man van zijn tijd was in de wijze waarop hij deze tekst uitlegt in zijn eigen verstaanskader en de verlossende messiaanse boodschap eschatologisch duidt. Anderzijds is Paulus uniek omdat hij de nadruk niet legt op de vrede voor de eigen gemeenschap, maar op de universele evangelieverkondiging van Jezus Christus, de opgewekte Heer(e). De eindconclusie is dat Paulus in deze perikoop veel citaten gebruikt om op een voorzichtige, maar welbewuste wijze aantoont dat het verwijtbaar ongeloof is dat Israël niet gelooft in Jezus Christus als het einddoel van de wet.