| dc.description.abstract | 66 tot 83 procent van de jongvolwassen vrouwen weleens geïntimideerd wordt op straat. In Nederland voeren gemeentes daarom steeds vaker campagnes tegen straatintimidatie. Deze campagnes richten zich veelal op steun voor slachtoffers van straatintimidatie. De gemeente Utrecht slaat een andere weg in en richt zich met een van haar straatintimidatiecampagnes op de (potentiële) daders van straatintimidatie.
De gemeente Utrecht is benieuwd hoe de campagne aankomt bij de doelgroep. Ze vragen zich af wat het effect van de campagne is, wat de doelgroep van de campagne vindt en hoe zij de campagne het beste kunnen inrichten om de doelgroep na te laten denken over hun gedrag rondom straatintimidatie. De daarbij horende adviesvraag luidt: ‘Hoe kan de straatintimidatiecampagne van de gemeente Utrecht zo worden ingericht dat deze ervoor zorgt dat jonge mannen tussen de 18 en 25 jaar na gaan denken over hun gedrag rondom straatintimidatie.’
Om deze vraag te beantwoorden is met een functionele analyse eerst gekeken welke doelen de gemeente wilt bereiken met de campagne. Het blijkt dat de gemeente wilt dat (potentiële) daders inzien dat straatintimidatie niet geaccepteerd wordt en dat straatintimidatie een negatieve impact heeft op slachtoffers. Ook wil de gemeente de (potentiële) daders laten inzien wat straatintimidatie is en er zo voor zorgen dat ze zich voor hun gedrag gaan schamen. Uit de functionele analyse blijkt dat er onvoldoende wordt laten zien wat de impact van straatintimidatie is op de slachtoffers en dat het moeilijk is om daders in te laten zien wat straatintimidatie is.
Om te kijken waar de campagne zich op hoort te focussen en in welke mate de campagne dat wel of niet goed doet, deed ik een gedragsveranderingsanalyse waarbij ik keek op welke gedragsdeterminanten van de Behaviour Change Wheel de gemeente eigenlijk moet inspelen om het gewenste doelgedrag te bewerkstelligen bij de doelgroep. Omdat bewustwording op zichzelf maar weinig leidt tot gedragsverandering heb ik in dit deel van mijn onderzoek het doelgedrag breder getrokken en gekeken op welke gedragsdeterminanten ingespeeld moet worden om tot het doelgedrag ‘(potentiële) daders doen niet (meer) aan straatintimidatie’ te komen. Het blijkt dat de communicatieve doelen uit de functionele analyse overeenkwamen met de gedragsdeterminanten voor dit doelgedrag. Daarnaast moet de campagne volgens de gedragsveranderingsanalyse zich ook focussen op rolmodellen die de sociale norm neerzetten en op spijt-, schuld- en schaamteboodschappen om de negatieve impact te laten zien van straatintimidatie. Verder blijkt uit de analyse dat de campagne dwingend taalgebruik en het laten zien van het ongewenste gedrag moet proberen te vermijden.
Om het effect van de campagne te meten, zijn aan de hand van de functionele analyse en de gedragsveranderingsanalyse zes variabelen ontwikkeld die ervoor moeten zorgen dat (potentiële) daders gaan nadenken over hun gedrag rondom straatintimidatie: begrip, aanvaardbaarheid, empathie, impact, sociale norm en afkeer. Uit een enquête, ingevuld door 111 respondenten blijkt dat de campagne op geen van deze variabelen effect had. Tot slot is er gekeken wat de doelgroep van de campagne vindt. Het blijkt dat zij de campagne te mild, en te belerend, maar wel realistisch vonden. Daarnaast was de boodschap van de campagne duidelijk, maar zorgde de campagne niet per se voor een hogere bewustwording bij de respondenten.
Op basis van het huidige onderzoek raad ik de gemeente concreet aan om in hun campagne 1) geen dwingende taal te gebruiken, 2) handelingsperspectief te geven aan de doelgroep, 3) zich op de posters alleen te richten op de daders en niet ook de slachtoffers 4) een diverse groep (populaire) rolmodellen te gebruiken die een sociale norm neerzetten en 5) in te spelen op de emoties van de door hun de impact van straatintimidatie te laten zien. | |
