De thuisbevalling: een traditie waard om te behouden?

Abstract

Medicalisering is een fenomeen waarbij natuurlijke processen als medisch probleem worden gedefinieerd. Dit proces is in hoge mate sociologisch en normatief van aard. In zekere zin heeft de geboortezorg ook een proces van medicalisering doorgemaakt: het natuurlijke proces van geboorte heeft zich ontwikkeld tot een medische aangelegenheid. Nederland is echter nog uniek in haar traditie van de thuisbevalling, vergeleken met andere Europese landen. De wenselijkheid van het behouden van deze traditie wordt in deze scriptie bevraagd door middel van een interdisciplinair onderzoek met de volgende hoofdvraag: 'Wat zijn de medische en psychosociale uitkomsten van medicalisering van geboortezorg, met het behoud van thuisbevalling als traditie?'. Hierbij is ruimte voor de medische cijfers omtrent de medicalisering van de geboortezorg, de sociologische uitkomsten van medicalisering van de geboortezorg en een kwalitatief onderzoek op basis van acht semi-gestructureerde, fenomenologisch uitgevoerde interviews. Er wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende locaties van bevalling.

Er zijn een aantal interessante discussiepunten die kunnen worden aangesneden op basis van de uitkomst van dit onderzoek. Allereerst heeft medicalisering zich effectief bewezen op het gebied van de geboortezorg, maar komt de vraag op of we de grens op dit gebied niet al bereikt hebben. Ten tweede kan de vraag worden opgeworpen hoe relevant het centraal zetten van risico's is - hetgeen veel wordt gedaan in onderzoeken en rapporten aangaande dit onderwerp. Tot slot blijkt uit het fenomenologisch onderzoek dat de thuisbevalling, die in Nederland zo wordt gekoesterd, is gemaakt tot een prestatie-object. Er wordt een oproep gedaan tot een meer holistische vorm van geboortezorg, die de positieve effecten van medicalisering beschermt maar ook oog heeft voor de belangrijke waarden waar de organisatie van geboortezorg op gebaseerd dient te zijn.