| dc.description.abstract | Het belang van bewegen op de mentale en fysieke gezondheid is vandaag de dag algemeen bekend. Toch voldoet meer dan de helft van de Nederlanders niet aan de beweegrichtlijnen. Om deze trend te doorbreken en gebruik te maken van de opkomende trend waarbij ongeorganiseerd sporten populairder wordt, is nu het momentum aangebroken om parken in te gaan zetten om beweging te faciliteren en stimuleren. Niet alleen aanwezigheid van parken is van belang, maar ook de inrichting ervan is namelijk cruciaal. In dit onderzoek is daarom met behulp van de ruimtelijke triade en het ‘Beweegvriendelijke omgevingsmodel’ ingezoomd op hoe een park functioneert als ‘beweegvriendelijk’. Dit houdt in dat er wordt onderzocht hoe recreatieve beweging, sportieve beweging en actieve mobiliteit worden nagestreefd in het park, hoe het park voor beweging wordt gebruikt en hoe het wordt beleefd. Daarbij zijn voor elk type beweging directe en indirecte factoren onderscheiden die van invloed zijn op de beweegvriendelijkheid ervan. Dit is onderzocht aan de hand van een casus in Amersfoort, het Waterwingebied.
Allereerst is met behulp van een beleidsanalyse van het park onderzocht hoe beweegvriendelijkheid is beoogd in het park. Omdat het enige beleid verouderd is en uit 2009 stamt, is de beleidsanalyse aangevuld met interviews met beleidsmedewerkers die zich richten op beweging in het park. Hieruit blijkt dat hoofdzakelijk recreatieve vormen van bewegen worden gefaciliteerd en gestimuleerd maar dat een toename van sportieve beweging en actieve mobiliteit daar impliciet onder kan vallen. Er zijn in de beleidsplannen een aantal directe factoren zoals een padennetwerk aangestipt evenals indirecte factoren zoals het bevorderen van gevoelens van sociale veiligheid, ten behoeve van recreatieve beweging. Deze factoren kunnen van impliciete invloed zijn op sportieve beweging en actieve mobiliteit. Daarna is door middel van observaties in kaart gebracht voor welke typen beweging het park gebruikt wordt, waaruit blijkt dat recreatieve beweging het meeste voorkomt. Ook is in kaart gebracht wie het park gebruikt en waar zij bewegen. Tot slot zijn gebruikers geïnterviewd om te achterhalen hoe het park wordt beleefd rondom beweegvriendelijkheid. Dit gaf inzichten in hoe bepaalde elementen worden beleefd, wat verdieping heeft geboden op de uitkomsten van de eerste twee deelvragen. Hierdoor konden verbanden worden gelegd waardoor goede en slecht functionerende beweegvriendelijke factoren zijn gedetecteerd namelijk de grasvelden, de verharde paden en gebieden waar een aanlijn- en opruimplicht geldt. De beweegvriendelijke elementen die toepasbaar zijn op alle typen beweging zijn de routes & paden, het beheer & onderhoud, sociale veiligheid, fysieke veiligheid, connectiviteit, de infrastructuur en esthetiek. Tot slot is duidelijk geworden dat beweegvriendelijkheid voor het ene type beweging, niet per definitie beweegvriendelijk is voor een ander type beweging en dat persoonlijke voorkeuren een grote rol speelt in beleving en daarmee beweegvriendelijkheid. | |
