Recidive bij volwassen mannelijke geweldplegers met een psychische aandoening

Abstract

Criminaliteit is een maatschappelijk probleem dat van alle tijden is. Het inzicht krijgen in en het kunnen voorspellen van de factoren die meespelen bij criminaliteit en bij recidive van criminaliteit kan helpen in het verminderen ervan. Het doel van dit onderzoek was om te onderzoeken of het hebben van een psychische aandoening een risicofactor is voor recidive met geweldpleging. Een groep van 173 volwassen mannelijke geweldplegers werd onderverdeeld in drie subgroepen: 40 mannen zonder een As I of As II stoornis, 81 mannen met een As I of As II stoornis en 52 mannen met een As I en As II stoornis. Deze subgroepen werden vergeleken op criminele voorgeschiedenis, recidiverisico zoals beoordeeld met het risiscotaxatie-instrument de WaagSchaal-Volwassenen, werkelijke recidive en recidivesnelheid. Uit de resultaten bleek dat van de As I stoornissen voornamelijk aan een middel gebonden stoornissen en in mindere mate ook stoornissen in de impulsbeheersing niet anderszins omschreven en periodieke explosieve stoornissen voorkomen bij deze groep geweldplegers. As II persoonlijkheidsstoornissen komen relatief weinig voor in deze groep; die in cluster B en cluster C zijn het meest voorkomend. Het klinische oordeel betreffende de criminele voorgeschiedenis is negatiever voor de groep met een As I en As II stoornis dan voor de groep met een As I of As II stoornis (p = .008) en de groep zonder een As I of As II stoornis (p = .005). Dit klinische oordeel blijkt tevens negatiever voor de groep met een As I of As II stoornis dan voor de groep zonder een As I of As II stoornis (p < .001). Dit komt voornamelijk door de items ‘Jonge leeftijd bij eerste uiting van antisociaal gedrag’ en ‘Niet officieel geregistreerde delicten/wangedragingen’. Tevens werd het recidiverisico van algemene delicten voor de groep met een As I en As II stoornis hoger ingeschat dan voor de groep met een As I of As II stoornis (p = .005). Ook werd het recidiverisico van zowel algemene delicten als geweldsdelicten hoger ingeschat voor de groep met een As I en/of As II stoornis dan voor de groep zonder een As I of As II stoornis (p’s ≤ .038). Het recidiverisico van huiselijk geweldsdelicten werd hoger ingeschat voor de groep met een As I en As II stoornis dan voor de groep zonder een As I en As II stoornis. Hoewel de twee groepen met een As I en/of As II stoornis sneller en procentueel meer lijken te recidiveren dan de groep zonder een As I of As II stoornis, verschillen de werkelijke recidivecijfers niet significant tussen de drie groepen, behalve wat betreft recidive met een algemeen delict op basis van de politiegegevens: de groepen met een As I en/of As II stoornis bleken veel vaker te recidiveren dan de groep zonder een As I of As II stoornis (beide p’s = .01). Geconcludeerd wordt dat het hebben van een psychische aandoening een risicofactor is voor recidive met een algemeen delict bij volwassen mannelijke geweldplegers in deze studie. Deze resultaten geven aan dat in de behandeling van deze mensen wellicht meer nadruk kan komen te liggen op behandeling van de psychische aandoening om zo tot een daling van recidive te komen.