| dc.description.abstract | In dit exploratieve onderzoek wordt de relatie onderzocht tussen schaalverkleining en de responsiviteit
van belangenorganisaties die binnen het sociaal domein actief zijn, als niet-gekozen vertegenwoordigers. Hierbij luidt de hoofvraag van dit onderzoek: ‘Hoe hebben de decentralisaties van het sociaal domein invloed gehad op de manier waarop belangenorganisaties in het sociaal domein responsief zijn naar hun achterban toe?’. Hierbij zijn patiëntenorganisaties, specifiek de casus van de patiëntenorganisatie ReumaNederland, bestudeerd als casus voor het beantwoorden van de hoofdvraag.
Om antwoord te krijgen op deze hoofdvraag is in dit onderzoek allereerst bestudeerd of er een verschil zit tussen wat patiëntenorganisaties vóór en na de decentralisaties namens hun achterban zeggen, door de ‘representatieve claims’, bewering van representatie (Saward, 2006), die zij in documenten en berichten maken te vergelijken. In het tweede deel wordt vanuit documenten en interviews met ReumaNederland en zes lokale reumaverenigingen die zijn aangesloten bij ReumaNederland, onderzocht welke manieren van het realiseren van responsiviteit ReumaNederland kende vóór en na de decentralisaties en welk effect de decentralisaties hebben gehad op deze responsiviteit. Responsiviteit gaat in dit onderzoek over de manieren waarop patiëntenorganisaties contacten onderhouden met hun achterban en daarmee informatie ophalen over waar hun achterban tegenaan loopt binnen de samenleving. Verschillende manieren om responsiviteit te realiseren kunnen worden ingezet om congruentie te garanderen tussen wat deze organisaties zeggen en doen en de belangen en behoeften van de personen die zij beogen te vertegenwoordigen.
Met de bevindingen draagt dit onderzoek bij aan een breder wetenschappelijk debat over niet-gekozen vertegenwoordigers als belangrijke actoren voor democratische vernieuwing. Deze niet-gekozen vertegenwoordigers worden volgens de bestuurskundige literatuur gezien als mogelijke vertegenwoordigers van groepen burgers die binnen de representatieve democratie ondervertegenwoordigd zijn (Denters et al, 2018, p. 19). Op deze manier zouden zij de lokale democratie versterken. Dit onderzoek draagt bij aan dit vraagstuk door het effect van schaalverkleining, namelijk de decentralisaties van sociaal domein in 2015, op de responsiviteit van patiëntenorganisaties naar hun achterban toe te bestuderen. Hieruit wordt duidelijk of patiëntenorganisaties sinds de decentralisaties de transitie hebben kunnen maken naar vertegenwoordiger op lokaal niveau. Naast wetenschappelijke bijdragen worden ook maatschappelijke inzichten verworven over welke voorwaarden er voor belangenorganisaties binnen het sociaal domein van belang zijn, om hun achterban ook op lokaal niveau te kunnen
vertegenwoordigen. | |
