De oliecrises en de omslag naar een neoliberaal beleidsparadigma: Nederland en het Verenigd Koninkrijk, 1973-1986

Abstract

Vanaf de jaren zeventig veranderde het politiek-economische beleid in westerse landen van het keynesianisme in het neoliberalisme. In de literatuur worden verschillende verklaringen gegeven. Deze scriptie draagt dan ook bij aan dit debat door te kijken naar de invloed van de oliecrises op deze verandering. Dit gebeurt door twee hypotheses te testen. Voor Nederland test ik of de oliecrises de hoofdoorzaak zijn voor de wisseling naar een neoliberaal beleidsparadigma. Voor het Verenigd Koninkrijk test deze scriptie of de oliecrises een versterkende factor van de al waargenomen verslechterde economische situatie is. Door de concepten ‘waargenomen crisis’ en de drie stadia van beleidsverandering toe te passen op politici, media, beleidsmakers en academici onderzoekt deze scriptie deze twee hypotheses. Voor de casus Nederland kom ik tot de conclusie dat de eerste oliecrisis invloed heeft op de economische situatie, door bijvoorbeeld stagflatie, maar dat dezelfde oliecrisis door deze actoren niet wordt ingezet om een neoliberaal paradigma te bepleiten. Voor het Verenigd Koninkrijk geldt min of meer hetzelfde. De conclusie is dat deze twee hypotheses dit onderzoek niet overleven en dat de eerste oliecrisis enkel een versterking vormt van de ongunstige economische situatie, die al voor de eerste oliecrisis begonnen was.