Hendrik Chabot in Rotterdam, Vrouwenpolder en Bergschenhoek: maatschappelijke en persoonlijke factoren in zijn werk

Abstract

In deze scriptie is onderzocht welke rol maatschappelijke en persoonlijke factoren speelden in het werk van Hendrik Chabot (1896-1949). Om die vraag te beantwoorden is gebruik gemaakt van secundaire bronnen en van primaire bronnen zoals brieven van en aan Chabot en recensies die destijds in kranten en tijdschriften te lezen waren over zijn werk. Uit het onderzoek is gebleken dat Chabots vroege werk, door zijn achtergrond als Rotterdamse arbeidersjongen, een linkse, maatschappijkritische lading had. Nadat hij als kunstenaar bekendheid verwierf ontstond in zijn werk een distantie ten opzichte van zijn onderwerpen uit de arbeidersklasse, zoals in het werk Visvrouw uit 1932. In zijn Zeeuwse periode in 1933 schildert hij de boerenbevolking op dezelfde wat afstandelijke manier, waarbij romantisering van het leven op het platteland wordt gepaard aan de erkenning van het zware boerenbestaan. Hiervan is Zeeuwse Boerin uit 1933 een voorbeeld. Chabot werkt tijdens de bezetting door, in weerwil van de nationaalsocialistische pers die hem als doelwit neemt. Hij schildert in die periode in Bergschenhoek de slachtoffers van de oorlog, zoals De Vervolgden uit 1944. Bij dit werk is geen sprake meer van romantisering maar enkel van medeleven met de vervolgde mens. Concluderend kan dus worden gesteld dat maatschappelijke en persoonlijke factoren er toe hebben geleid dat er in het werk van Chabot een ontwikkeling te zien is van maatschappijkritiek naar distantie in zijn Rotterdamse periode, en van romantisering in zijn Zeeuwse periode naar mededogen tijdens de bezetting.