| dc.description.abstract | Burgeragressie richting boa’s komt steeds vaker voor en kan negatieve gevolgen hebben voor het welzijn. Boa’s kunnen coping hanteren om met werkplaatsagressie om te gaan en de negatieve gevolgen ervan mogelijk te verminderen. Het doel van dit onderzoek is om de gevolgen van werkplaatsagressie voor het welzijn in kaart te brengen en de rol van coping hierin te verkennen. Meer kennis hierover kan ervoor zorgen dat negatieve gevolgen van werkplaatsagressie kunnen worden tegengegaan. Hiervoor is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: Hoe beïnvloedt werkplaatsagressie het welzijn van boa’s en wat is de rol van coping hierin?.
Om antwoord te geven op de onderzoeksvraag zijn er empirische deelvragen en verwachtingen opgesteld. Deze deelvragen en verwachtingen zijn onderzocht door semi-gestructureerde interviews af te nemen met boa’s uit verschillende gemeenten. Op basis van de theorie werd verwacht dat werkplaatsagressie een negatieve invloed heeft op de arbeidstevredenheid en de fysieke en mentale gezondheid van boa’s. Uit de bevindingen blijkt echter dat werkplaatsagressie de arbeidstevredenheid in de meeste gevallen niet vermindert. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat boa’s meer positieve dan negatieve baankarakteristieken in hun werk ervaren. Wel kan werkplaatsagressie de fysieke en mentale gezondheid van boa’s negatief beïnvloeden. Echter, dit is niet altijd het geval en kan mogelijk worden verklaard door het soort agressie, de interpretatie van agressie, de gemoedstoestand van de boa en de ervaren sociale steun. Deze thema’s kunnen, naast coping, mogelijk als alternatieve moderators fungeren in de relatie tussen werkplaatsagressie en welzijn. Vervolgonderzoek kan deze thema’s verder verkennen.
Daarnaast is onderzocht welke copingstrategieën boa’s hanteren bij werkplaatsagressie. Uit de bevindingen blijkt dat boa’s alle copingfamilies van Tummers et al. (2015) kunnen hanteren bij werkplaatsagressie. Daarnaast kwam uit de bevindingen van de boa’s de copingstrategie de-escaleren naar voren, die kan worden gezien als aanvulling op de copingfamilies. Vervolgonderzoek kan onderzoeken of deze copingstrategie ook door andere frontliniemedewerkers in de publieke sector wordt gehanteerd.
Verder werd op basis van de theorie verwacht dat actieve copingfamilies een positief effect hebben op de relatie tussen werkplaatsagressie en het welzijn en dat passieve copingfamilies een negatief effect hebben op deze relatie. Uit de bevindingen blijkt echter dat actieve coping geen garantie is voor een positief effect op de relatie en dat passieve coping geen negatief effect garandeert. De copingeffectiviteit en veiligheidswaarborging leken belangrijker te zijn in het mogelijk verklaren van het effect van coping. Vervolgonderzoek zou deze thema’s verder kunnen onderzoeken.
Er zijn enkele implicaties voor de praktijk. Zo zouden boa’s voldoende middelen moeten hebben om met werkplaatsagressie om te kunnen gaan. Daarnaast moeten de copingstrategieën rantsoenering, agressie en het buigen en breken van regels, zoveel mogelijk voorkomen worden. Tot slot moeten boa’s met elkaar in gesprek over copingstrategieën die effectief blijken te zijn, om van elkaar te kunnen leren. | |
