| dc.description.abstract | In deze scriptie onderzoek ik of het klimaatprobleem is te reduceren tot een collectieve-actie-probleem. Een collectieve-actie-probleem is een hypothetisch of praktisch scenario waarin twee of meer actoren (of groepen), elk met een eigen belang, een afweging moeten maken tussen hun eigen belang of een overkoepelend, collectief belang. Handelen in beide belangen is rationeel, gezien het feit dat iedere actor baat heeft bij het eigen belang en bij het collectief belang. De conclusie die uit deze situatie volgt, is dat alle individuele actoren zullen handelen in hun eigen belang. De voornaamste, praktische functie van dit model is het ontwikkelen van politiek beleid.
Dit model wordt door academici uit voornamelijk de sociologie, filosofie en economie toegepast op het klimaatprobleem. Zij stellen dat het verminderen van klimaatverandering voor iedereen gunstig is, maar dat individuen, bedrijven en overheden hun eigen belang nastreven.
Ik beargumenteer dat voor een analyse van het klimaatprobleem, het collectie-actie-model niet adequaat is. “Het klimaatprobleem” is zeer complex, en moet eerder gezien worden als een aaneenschakeling van problemen. Eenvoudige analyses zijn daardoor niet adequaat. Een probleem dat een collectieve-actie-analyse negeert is het feit dat het klimaatprobleem in de eerste plaats een moreel probleem is, en dat het ontstaan en in stand houden van het klimaatprobleem veroorzaakt is door ons huidige, neoliberale systeem van normen en waarden. Aan de hand van een essay van Dale Jamieson wil ik concluderen dat de discussie over het klimaatprobleem moet gaan over een herdefiniëring van ons huidige systeem van normen en waarden, en niet over het vormen van beleid. | |
