De ' gedroomde risicoloze goudmijn?' De Nederlandse economische en diplomatieke belangen van de slavenhandel, in het bijzonder het asiento de negros, tijdens de vredesonderhandelingen te Utrecht (1713)

Abstract

Het asiento, het alleenrecht om slaven te mogen leveren aan de Spaanse kroon, was van groot belang voor de Republiek. Via de WIC participeerde zij in de trans-Atlantische slavenhandel vanaf 1630. Tijdens de Vrede van Utrecht (1713) werd het asiento echter vergeven aan Engeland. Dit onderzoek stelt het optreden en de belangen van de Republiek tijdens de vredesonderhandelingen in Utrecht met betrekkingen tot het asiento centraal. Deze werden geanalyseerd vanuit het perspectief van raadpensionaris Anthonie Heinsius, Bruno van der Drussen, Willem Buys, Simon van Slingelandt en Sicco van Goslinga. Daarbij is enerzijds gekeken naar de economische (slaven)handelsbelangen van de Republiek en de WIC aan de hand van literatuuronderzoek, en anderzijds de diplomatieke belangen van de Nederlandse onderhandelaars aan de hand van briefwisselingen. Hoewel het asiento van groot economisch en diplomatiek belang was voor de Staten-Generaal, brachten de omstandigheden er soms toe dat er niet aan kon worden vastgehouden. Anthonie Heinsius woog daarin ook de belangen van vrede maken af met het economisch gewin dat het asiento te bieden had. Dit was op het gebied van de handel, maar ook op het gebied van oorlog en vrede. De WIC was daarin het verlengstuk van de Staten-Generaal voor overzeese belangen.