Gastheer voor de Nieuwe Rechtsorde: Een Onderzoek naar de Nederlandse Inzet voor het Internationaal Strafhof sinds 2010

Abstract

Het Internationaal Strafhof (ICC) is een internationaal hof dat internationale mensenrechtenschenders wenst te berechten. Hiervoor is dit ICC afhankelijk van de medewerking van lidstaten zoals Nederland. Dit onderzoek kijkt daarom naar de Nederlandse inzet voor de activiteiten van het ICC sinds 2010. Dit wordt gedaan door te kijken naar de drie verschillende soorten strafzaken waarmee het ICC te maken kan krijgen: verwijzing door een lidstaat, verwijzing door de VN Veiligheidsraad, en een onderzoek op initiatief van het ICC zelf. Aan de hand van primaire overheidsdocumenten wordt gekeken naar de rol die Nederland had in de ondersteuning van het ICC bij deze verschillende soorten strafzaken. We zullen zien dat de Nederlandse regering veel waarde hechtte aan het straffen van mensenrechtenschenders. Nederland zag hierin een belangrijke rol voor het ICC. Nederland probeerde voornamelijk om op een diplomatieke manier steun voor het ICC te bepleiten. Het doel was om universaliteit, draagvlak en legitimiteit voor het ICC te creëren in de hoop dat dit kon bijdragen aan een bredere naleving van internationaal strafrecht. Echter waren er veel situaties waarin het ICC niet goed te werk kon gaan dankzij tegenwerking door betrokken staten. Nederland was dan ook bereid om te kijken naar oplossingen voor medewerking met internationaal recht die enigszins buiten de richtlijnen van het ICC lagen. Het tegengaan van straffeloosheid bleef een kernwaarde voor Nederland. De Nederlandse inzet voor het Strafhof hing dus vooral samen met de mate waarin het ICC in verschillende situaties als een effectieve organisatie voor bestraffing werd gezien.