| dc.description.abstract | Deze scriptie focust zich op de veeleisendheid van Scanlons contractualisme en op de vraag of deze theorie minder veeleisend gemaakt zou kunnen worden. Het contractualisme zoals Scanlon deze neerzet wordt voornamelijk uiteengezet aan de hand van zijn artikel “The Structure of Contractualism”. Het belangrijkste punt hierin is dat zijn contractualisme aanhoudt dat een handeling moreel aanvaardbaar is wanneer niemand hier een redelijke verwerping tegenin kan brengen. Wanneer zijn theorie duidelijk is zal worden uitgelegd welke aspecten zijn theorie té veeleisend maken. Dit wordt vooral gedaan door de argumenten van Ashford, uit haar artikel “The Demandingness of Scanlon’s Contractualism”, te analyseren. Hieruit zal volgen dat Scanlons contractualisme te veeleisend is in noodsituaties en wanneer het gaat over mensen die hulp nodig hebben in het algemeen. Mensen in deze situaties die hulp nodig hebben zullen altijd een redelijk bezwaar kunnen maken wanneer zij niet geholpen worden, omdat de last die zij hierdoor zullen ervaren altijd groter zal zijn dan de last van de persoon die iets moet opofferen om ze te helpen. Verder zal worden uitgelegd dat ook in het geval van riskante acties en in het geval van een klein risico, het contractualisme té veel eist om vergelijkbare redenen. Deze scriptie zal eindigen met een poging het contractualisme minder veeleisend te maken door verschillende principes uiteen te zetten die dit proberen te doen. Hier worden de mogelijkheden om kleine risico’s te negeren, een principe te volgen dat mij als persoon respecteert, en de mogelijkheid te stoppen voor het ‘Stringent Principle’ uiteengezet. Uiteindelijk zal echter geconcludeerd worden dat geen van deze pogingen succesvol zijn omdat ze niet te rechtvaardigen zijn. Hieruit volgt dat het contractualisme niet minder veeleisend gemaakt kan worden. | |
