| dc.description.abstract | Dit onderzoek behandelt het Europese beleid van Nederland tijdens de Eurocrisis en de Brexit op basis van het eerder gevoerde beleid tijdens het Verdrag van Maastricht en de ervaren weeffouten in dat Verdrag. Het splitsen van de politieke en economische unie, welke beiden op verschillende snelheid concreter vorm kregen in de opvolgende decennia, zorgde ervoor dat er niet altijd een politiek antwoord was op vraagstukken uit de economische unie. Ook werd de Europese Unie niet supranationaal vormgegeven, wat Nederland in Maastricht wel wenste. Een pragmatische houding, waarbij Nederland, uit eigenbelang, groot voorstander was van Europese samenwerking en daarom deze weeffouten accepteerde, kwam naar voren tijdens beide crises. Tijdens deze crises streefde het ernaar sommige eerder gemaakte weeffouten op te lossen, terwijl de focus op supranationale samenwerking niet langer werd benoemd en het zichzelf meer intergouvernementeel opstelde. Nederland bleef tijdens de onderzochte crises een constructief lid van het Europese samenwerkingsverband. | |
