Continuïteit van de continuïteitsthese? Ogenschijnlijke trendbreuken in het Duitse buitenlandse politieke discours na 1990: Ex- Joegoslavië en Irak

Abstract

In deze scriptie wordt de continuïteitsthese, waarin wordt aangenomen dat de buitenlandse politiek van de BRD na de eenwording in 1990 in gelijke mate werd voortgezet, uitgedaagd door twee specifieke situaties. In het algemeen wordt in de literatuur aangenomen dat de politiek van Konrad Adenauer het uitgangspunt was voor het buitenlandspolitieke discours van de BRD en van het latere eengeworden Duitsland. De kwesties ex-Joegoslavie, toen Duitsland unilateraal en los van de Europese Gemeenschap de onafhankelijkheid van Kroatië en Slovenië erkende, en de Irak-crisis, toen Duitsland zich openlijk in het kamp met Frankrijk en tegen de Verenigde Staten schaarde, lijken te wijzen op ogenschijnlijke trendbreuken. De doelstelling van dit onderzoek is allereerst om vast te stellen waar deze ogenschijnlijke paradoxen met enkele traditionele Duitse kenmerken vandaan komen. Het onderzoek spitst zich toe op de periode na de eenwording om daarnaast inzicht te bieden in de ontwikkeling van het Duitse buitenlandse beleid na 1990.