| dc.description.abstract | In dit ontwerponderzoek wordt onderzocht hoe historisch contextualiseren en probleemgestuurd leren zoals dit bij het Technasium is geïncorporeerd elkaar kunnen versterken. Deze wederzijdse versterking is nodig om een probleem van het vak geschiedenis aan te pakken: veel leerlingen vinden het vak niet relevant. Historisch redeneren, met name contextualiseren, vormt volgens curriculummakers de kern van het vak, maar er gaat iets mis in de overdracht ervan in klaslokalen. Er wordt vanuit de context van het Fortes Lyceum in Gorinchem gekeken naar het Technasium-onderwijs. De kern van het populaire Technasium is probleemgestuurd leren in het vak Onderzoek & Ontwerp (O&O). Deze manier van leren is voor leerlingen juist relevant omdat de casussen waaraan gewerkt wordt uit de omgeving komen. Ook dit vak kampt met een probleem: het heeft geen vakspecifieke inhoud en de focus ligt te veel op generieke vaardigheden (competenties), waardoor onderzoek doen op de achtergrond is geraakt van ontwerpen. Het doel van dit onderzoek is wederzijdse versterking van deze twee schoolvakken, waarbij de kern van de twee vakken aan elkaar verbonden wordt. De hoofdvraag luidt dan ook: Hoe kunnen historisch contextualiseren en het probleemgestuurd leren, dat bij het Technasium toegepast wordt, elkaar versterken en aanvullen? Deze ontwerpvraag wordt onderzocht door ontwerpprincipes op te stellen die ontleend worden aan een literatuuronderzoek en ervaringen uit een eerder ontwerponderzoek, de pilot.1 Op basis van de ontwerpprincipes is een nieuw project ontworpen voor de tweede klas: Scenariodenken over de vesting Gorinchem, te vinden in twee apart bijgevoegde bestanden. Dit project is in twee feedbackrondes geëvalueerd: een interne en een externe ronde. Elke feedbackronde gaat gepaard met het onderzoeken en herontwerpen van het project. De scenariomethode is de sleutel tot de versterking tussen de twee vakgebieden gebleken. Deze methode is gebruikt in het project, met als uitgangspunt een authentiek probleem uit de omgeving. Leerlingen doen een vooronderzoek (contextualiseren) naar het probleem en zij ontwerpen aan de hand van toekomstscenario’s oplossingen. Leerlingen leren dat het verleden cruciaal is voor het nadenken over de toekomst. Deze verbinding maakt de geschiedenisles relevant voor leerlingen. Ook voor het generieke onderwijs bij O&O is de scenariomethode een oplossing: door de koppeling met vakinhoud van geschiedenis komt een nadruk op onderzoeksvaardigheden, die bij O&O op de achtergrond raken door grote aandacht voor ontwerpen. Door vakkennis te koppelen aan (generieke) vaardigheden, wordt de kennis die bij O&O opgedaan wordt krachtig en toepasbaar. De scenariomethode combineert het beste van de twee werelden: probleemgestuurd leren en de verbinding tussen verleden, heden en toekomst maakt de geschiedenisles relevant, terwijl het contextualiseren ervoor zorgt leerlingen dat bij O&O gedegen onderzoek moeten doen. De tweede opbrengst van deze scriptie betreft een aanvulling op bestaand onderzoek naar contextualiseren. Hierin werd aangenomen dat het verleden moest worden gezien als ‘vreemd’ en ver weg om historisch perspectief in te kunnen nemen en dus historisch te kunnen redeneren. Door de verbinding die in dit onderzoek gelegd wordt met probleemgestuurd leren is echter gebleken dat leerlingen ook leren contextualiseren als het verleden juist dichtbij gebracht wordt met omgevingsgeschiedenis. De omgeving is namelijk evengoed gevormd door de historische context als menselijk handelen. De conclusie is daarom dat probleemgestuurd leren en contextualiseren elkaar kunnen versterken door het verbinden van verleden, heden en toekomst in de scenariomethode waarbij een relevant probleem uit de omgeving aan de basis staat. | |
