Babur de Heerser: Een analyse van de leiderschapsvisies van Niccolò Machiavelli en Zahir-ud-din Muhammad Babur als beschreven in De Heerser en De Baburnama

Abstract

In deze scriptie zijn de leiderschapsvisies van Machiavelli en Babur als beschreven in respectievelijk De Heerser en De Baburnama geanalyseerd. Het doel van deze analyse was om een nieuw inzicht te krijgen in de historische context van leiderschapsvisies. Voor het historiografisch kader van Machiavelli is uitgegaan van het concept Prophetic Spirit van Maurizio Viroli. Machiavelli’s politieke denken zou volgens dit concept geïnspireerd zijn door profeten uit het Oude Testament. Voor het historiografisch kader van Babur is er gebruikgemaakt van The Ghazi Sultans and Frontiers of Islam. Hierin stelt Ali Anooshar dat islamitische veroveraars een grote inspiratiebron waren voor Babur. De analyse van De Heerser is opgedeeld in vijf thema’s: Heerschappijen, het leger, deugden, adviseurs en het lot. Hieruit is geconcludeerd dat binnen Machiavelli’s leiderschapsvisie actief leiderschap en een negatief mensbeeld centraal staan. Bij de analyse van De Baburnama is het werk geanalyseerd aan de hand van een brief van Babur naar zijn Humayun waarin hij advies geeft over heerschappij. Hieruit kan worden geconcludeerd dat Baburs leiderschapsvisie gebaseerd is op drie fundamenten: geloof, samenwerking en actie. De visies van Babur en Machiavelli komen overeen op twee punten: actief leiderschap en de rol van God. De centrale rol van God binnen de leiderschapsvisies gaat in tegen het seculiere beeld dat vaak van Machiavelli en Babur geschetst wordt binnen de historiografie. Het grootste verschil tussen de twee schrijvers is dat samenwerking voor Babur centraal staat binnen zijn leiderschapsvisie en door Machiavelli afgedaan wordt als een zwakte. Dit verschil heeft vermoedelijk twee redenen: de verschillende functies van waaruit ze naar heerschappij keken en de verschillende culturele invloeden.