| dc.description.abstract | Bedrijventerreinen zijn een product van de tijd. De tijd waarin ze zijn aangelegd en wat er daarna gebeurde. Bedrijventerreinen kunnen verouderen, deze veroudering wordt over het algemeen gemeten aan de hand van het verlies aan kwaliteit (functionaliteit, representativiteit, ontsluiting) van het terrein na verloop van tijd. Bedrijventerreinen die ouder zijn, zijn niet automatisch meer verouderd. Sommige terreinen verliezen in de loop van de tijd niet of weinig aan kwaliteit, anderen juist veel. Kenmerken van terreinen hebben invloed op de mate van veroudering. De mate van veroudering is daarmee niet een kwestie van ouderdom alleen. Bedrijventerreinen maken op een bepaald moment een versneld verouderingsproces door. Dit verouderingsproces vindt op het ene bedrijventerrein sneller plaats, dan op een ander bedrijventerrein. De ene oude knar is nog vitaal, terwijl de ander bij wijze van spreke al met een rollator rond loopt. Bedrijventerreinen volgen daarom niet een lineaire lijn tussen tijd en veroudering, maar een s-curve. Er wordt verondersteld dat bedrijventerreinen, net als andere producten een levenscyclus doorlopen. Deze meer dynamische kijk op de veroudering van bedrijventerreinen is een nieuwe invalshoek die gebaseerd is op een evolutionair economisch perspectief. In dit rapport wordt geprobeerd een theoretische basis voor het verband tussen de levenscyclus en de veroudering van bedrijventerreinen te vinden. Er wordt getracht de dynamische kijk op veroudering van bedrijventerreinen doormiddel van een levenscyclusmodel te koppelen met de bestaande statische kijk op de veroudering van bedrijventerreinen en hiervan de meerwaarde aan te geven. | |
