Effectieve feedback in het schrijfonderwijs

Abstract

In het wetenschappelijk onderwijs heerst onvrede over de schrijfvaardigheid van nieuwe studenten. Dit onderzoek verkent de manier waarop feedback in het schrijfonderwijs wordt gegeven als mogelijke oorzaak van die onvrede. Eerst wordt de functie van feedback in het schrijfonderwijs onderzocht. Aan de hand van het ‘schrijfprocesmodel’ wordt bepaald wat ‘goed schrijven’ is. Vervolgens wordt aan de hand van het ‘feedbackmodel’ bepaald wat effectieve feedback is. Zo wordt een raamwerk gecreëerd voor effectieve feedback in het schrijfonderwijs. Hieruit volgt dat effectieve feedback in het schrijfonderwijs zich richt op het procesniveau, het zelfreguleringsniveau en op hogere orde-aspecten op het taakniveau. Feedback gericht op de persoon zelf en op lagere orde-aspecten op het taakniveau is niet effectief. Op basis hiervan wordt de feedback van een leraar Nederlands in de eerste en tweede klas van het VWO geanalyseerd. Het gaat om feedback op de boekverslagen van 17 VWO-leerlingen in de eerste klas en op de boekverslagen van dezelfde leerlingen in de tweede klas. Verreweg de meeste feedback van de leraar was gericht op lagere orde-aspecten op het taakniveau. Dit suggereert dat de gegeven feedback voornamelijk ineffectief is. Omdat in dit onderzoek de feedback van slechts één leraar is geanalyseerd, zijn de resultaten niet representatief. Dit onderzoek kan echter een basis vormen voor een breder onderzoek naar schrijffeedback op het gehele VWO.