Een Joods thuisland in Oost-Afrika?

Abstract

Begin vorige eeuw was zionisme een nieuwe beweging dat een thuisland voor Joden in Palestina wilde stichten. Dit was in deze tijd niet mogelijk en daarom werd er ook gekeken naar alternatieven in de buurt van Palestina. De Britse overheid bood de president van de Zionistische Organisatie, Theodor Herzl, in plaats daarvan een gebied in Brits Oost-Afrika aan. De Joden zouden hier onder Brits toezicht een autonoom gebied kunnen verkrijgen. Het ‘Oeganda’ Plan werd door Herzl geïntroduceerd op het zesde zionistische congres waar besloten werd om een expeditie te sturen naar het gebied om het te onderzoeken op leefbaarheid. Op het zevende zionistische congres werd het plan definitief afgekeurd door de tegenstanders hiervan. Het Oeganda Plan deed veel stof opwaaien in de Zionistische Organisatie en de discussie tussen de voor- en tegenstanders was zowel heftig op het congres als daarbuiten. De argumenten van de voorstanders van het plan die tijdens de congressen benoemd werden, zijn in de historiografie vele malen breder bellicht dan die van de tegenstanders. Deze scriptie gaat daarom over de argumenten tegen het Oeganda Plan die werden ingebracht op het zesde en zevende zionistische congres. Door de congresnotulen te analyseren heeft deze scriptie nieuwe tegenargumenten gevonden die tot nog toe ontbraken in de historiografie.