| dc.description.abstract | Achtergrond: Het aantal niet-westerse 65-plussers in Nederland neemt toe. Van 70 duizend (2009) naar 520 duizend (2050) (CBS, 2009). Er is sprake van een vergrijzing, maar ook het denken ten opzichte van het ouder worden veranderd. Het vermogen van mensen om zelf te beslissen en regie over hen eigen leven te voeren wordt steeds belangrijker. Echter is de vraag of Turkse ouderen dit vermogen hebben. Zij zijn laagopgeleid en beheersen de Nederlandse taal niet of nauwelijks. De zorg voor ouders verliest, haar automatische karakter. Om overbelasting van mantelzorgers te voorkomen moet interculturalisatie van de gezondheidszorg plaatsvinden. Daarvoor moet helder zijn welke zorgbehoefte ouderen met een migratieachtergrond hebben en welke factoren de zorgbehoefte verklaren.
Onderzoeksvraag: Het doel van dit onderzoek is om te kijken of er een discrepantie is tussen de zorgbehoefte van Turkse ouderen en de geboden zorgpraktijk binnen de gemeente Oldenzaal en welke factoren deze discrepantie verklaren.
Methoden: Om de onderzoeksvraag te beantwoorden zijn 18 semigestructureerd interviews gehouden met de tweede generatie Turkse migranten en de zorgprofessionals van de zorginstanties in de gemeente Oldenzaal.
Resultaten: Turkse ouderen hebben behoefte aan zorg die aansluit bij hun eigen taal, cultuur, normen en waarden. De huidige zorgpraktijk biedt dit niet. De discrepantie wordt beïnvloed door sociale en culturele factoren, beperkte gezondheidsvaardigheden, beperkte kennis over de mogelijkheden, financiële problemen en een slechte Nederlandse taalbeheersing.
Conclusie: Het nieuwe denken ten opzichte van het ouder worden vraagt ouderen om zelf beslissingen en regie te nemen. Echter blijkt uit dit onderzoek dat Turkse ouderen niet in staat zijn eigen regie te voeren. Zij komen buiten het huidige overheidsbeleid te vallen, daardoor neemt de druk op mantelzorgers toe. Er is nood aan een toegankelijker aanbod: een aanbod dat de drempels bij Turkse ouderen wegwerkt en op hun behoeften inspeelt. | |
