Show simple item record

dc.rights.licenseCC-BY-NC-ND
dc.contributor.advisorVolker, B.G.M.
dc.contributor.authorNiens, E.M.
dc.date.accessioned2020-10-13T18:00:18Z
dc.date.available2020-10-13T18:00:18Z
dc.date.issued2020
dc.identifier.urihttps://studenttheses.uu.nl/handle/20.500.12932/37890
dc.description.abstractToerisme in Nederland groeit sterkt. Het aantal binnenlandse en buitenlandse bezoekers neemt al jaren toe. In Nederland bedroegen de toeristische bestedingen 87,5 miljard euro in 2018 en dit is 6,4% hoger dan in 2017 (CBS, 2019). De groei van het toerisme dwingt de sector na te denken over duurzaamheid en duurzaam toerisme. Academici, zowel binnen als buiten het toerisme, beweren dat een groei-ideologie niet verenigbaar is met duurzaamheid op lange termijn (Higgins-Desbiolles, 2018). Erg actueel is de coronacrisis en de impact daarvan op het toerisme. De bedrijfstak wordt in het hart geraakt doordat accommodaties gesloten waren, evenementen geen doorgang konden vinden en toeristen wegbleven. De verwachting is dat de sector herstelt en dit is een uitgelezen kans om na te denken over het verduurzamen van het toerisme, waarbij toeristen bestemmingen kunnen bezoeken, maar daarbij geen schade veroorzaken aan het milieu en de gastgemeenschap. Dit onderzoek richt zich op duurzaam toerisme in de stad en dan specifiek in de Nederlandse steden Utrecht, Amsterdam en Rotterdam. Er is gekozen om de casestudies op stadsniveau uit te voeren, omdat toerisme een essentiële functie heeft binnen de hedendaagse stedelijke contexten en er steeds meer aandacht voor duurzaam toerisme in de stad is. De onderzoeksvraag die centraal staat in dit onderzoek is: Wat is het huidige duurzaam toeristisch beleid in drie grote Nederlandse steden, te weten Utrecht, Amsterdam en Rotterdam? Wat zijn de overeenkomsten en verschillen met betrekking tot het beleid in de verschillende steden en hoe zijn deze overeenkomsten en verschillen te verklaren? Er is een analyse gedaan van het huidige duurzaam toeristisch beleid in de drie verschillende steden. Er is onderzocht waarom ze dat beleid voeren, welke uitdagingen er zijn voor de toekomst en hoe gemeenten en citymarketingorganisaties bij kunnen dragen aan het ontwikkelen en stimuleren van duurzaam toerisme. In dit onderzoek is gebruikt gemaakt van beleidsstukken, rapporten en data van de verschillende steden op het gebied van (duurzaam) toerisme. Aanvullend zijn er interviews gehouden met betrokkenen. Duurzaamheid is nog altijd een enigszins onduidelijk begrip en dat geldt dus ook voor duurzaam toerisme. Duurzaamheid is onder te verdelen in de economische, sociaal-culturele en de ecologische dimensie. People, planet, profit zijn het equivalent van de in deze scriptie gebruikte dimensies. De economische dimensie gaat over een levensvatbare economische situatie. De sociaal-culturele dimensie heeft betrekking op de kwaliteit van leven en het behoud van materieel en immaterieel. De ecologische dimensie gaat over het optimaal gebruik maken van hulpbronnen zonder ze uit te putten en over het behoud van natuur en erfgoed. Duurzaam toerisme krijgt de laatste jaren steeds meer aandacht en sinds de coronacrisis heeft het een vlucht genomen. De stilstand die de coronacrisis heeft veroorzaakt brengt het duurzaam toerisme juist verder. De afgelopen tijd is er veel geschreven over duurzaam toerisme en dit heeft beleidsmakers aan het denken gezet. Er valt nog veel winst te behalen op het gebied van duurzaam toerisme. Alle drie de steden hebben veel aandacht voor de economische dimensie van toerisme. De toeristische sector levert een belangrijke bijdrage aan de lokale economie. Echter is er beperkte aandacht voor lokale initiatieven. Denk hierbij aan het stimuleren van het gebruik van lokale producten of het inzetten van lokale ondernemers. Gemeenten gebruiken toerisme nog vaak als middel voor economische ontwikkeling en groei. Het gevoerde beleid is vaak het meest geschikt voor de economische belangen van de toeristische sector (Bramwell, 2004). Op sociaal-cultureel vlak besteden steden aandacht aan het beperken van de overlast voor inwoners, het betrekken van stakeholders bij de ontwikkeling van het toerisme en cultuurparticipatie. Amsterdam heeft de laatste jaren de nadruk gelegd op het verminderen van de overlast voor inwoners. Er zijn meerdere maatregelen ondernomen, zoals een hotelstop, een stop op toeristenwinkels en het verbod op toeristische verhuur van woningen in bepaalde buurten. Amsterdam laat echter zien hoe lastig het is om de overlast terug te dringen als het er eenmaal is. Ondanks alle maatregelen die zij nemen is de overlast nog niet ver genoeg teruggedrongen. Dit is een les voor andere steden om zo vroeg mogelijk na te denken over maatregelen en niet te wachten tot het te laat is. Op het gebied van de ecologische dimensie wordt het minst gedaan door steden. Je ziet wel dat dit meer aandacht krijgt, maar dat steden worstelen met concrete plannen en maatregelen. Wederom zijn ze in Amsterdam het meest vooruitstrevend op dit vlak. Amsterdam stelt eisen aan evenementen met betrekking tot verbruik, taxi’s moeten elektrisch zijn in 2025 en voorlopers op het gebied van duurzaamheid worden op een podium geplaatst. Rotterdam heeft vanuit het IAB wel het advies gekregen om milieustandaarden op te stellen voor alle bezoekers gerelateerde faciliteiten. Dit advies is echter niet overgenomen in het beleid, maar kan wellicht nog een plek krijgen in het afwegingskader toeristische marktinitiatieven wat zij gaan ontwikkelen. Utrecht richt zich voornamelijk op duurzame vormen van vervoer. Utrecht wil inzetten op gezond stedelijk leven. Aan de hand van dit thema valt er nog veel meer te halen uit de ecologische dimensie op het gebied van toerisme. Voor de toekomst is het van belang dat gekeken wordt naar waar het toerisme aan bij moet dragen. De gemeente moet een duidelijke visie opstellen in samenwerking met de stakeholders. Zo kunnen alle activiteiten met betrekking tot het toerisme getoetst worden aan deze visie en kunnen duidelijkere keuzes gemaakt worden. Daarnaast moeten gemeenten en destinatie-marketingorganisatie (DMO’s) continue in gesprek blijven met ondernemers, instellingen en inwoners. De DMO moet een adviesrol pakken richting de gemeente. Zij hebben het meeste contact met de ondernemers en instellingen binnen de toeristische sector. Het is belangrijk dat er zowel bij de DMO als bij de gemeente expertise zit op het gebied van toerisme, zodat de juiste keuzes gemaakt worden voor nu, maar zeker ook voor de toekomst.
dc.description.sponsorshipUtrecht University
dc.format.extent7473307
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.language.isonl
dc.titleDuurzaam toerisme: Een moment van stilstand brengt duurzaam toerisme verder
dc.type.contentMaster Thesis
dc.rights.accessrightsOpen Access
dc.subject.keywordsDuurzaam toerisme; Duurzaamheid; Toerisme; Bezoekerseconomie; Utrecht; Beleid
dc.subject.courseuuHuman Geography


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record