Taalvaardigheid als Voorspeller van Externaliserend Gedrag en de rol van Zelfregulatie

Abstract

Doel. Eerder onderzoek liet zien dat er een relatie is tussen taalvaardigheid en externaliserend probleemgedrag. Tevens bleek uit de literatuur dat er een verband is tussen taalvaardigheid en zelfregulatie. Vervolgens lijkt zelfregulatie samen te hangen met externaliserend probleemgedrag. Dit indiceert dat zelfregulatie een mediator is binnen het verband. Het doel van dit onderzoek is dan ook om te achterhalen in hoeverre taalvaardigheid een voorspeller is van externaliserend probleemgedrag bij kinderen tussen de vier en negen jaar oud. Daarbij zal onderzocht worden of zelfregulatie een mediator is binnen dit verband. Methode. Bij 84 Nederlandse kinderen worden twee testen afgenomen om de taalvaardigheid te meten. De PPVT-III-NL wordt afgenomen om de receptieve woordenschat te meten en de Litmus SR wordt afgenomen om de zinsherhaling te meten. De ouders vullen drie verschillende vragenlijsten (CBQ of TMCQ, SDQ en een achtergrondvragenlijst) in om gedrag en temperament in kaart te brengen. Resultaten. De resultaten wijzen uit dat taalvaardigheid een significante voorspeller is van externaliserend probleemgedrag. Dit verband bestaat alleen voor zinsherhaling. Vervolgens is zelfregulatie geen mediator binnen dit verband. Conclusie. Er kan geconcludeerd worden dat zinsherhaling een significante voorspeller is van externaliserend probleemgedrag bij kinderen tussen de vier en negen jaar oud. Een goede zinsherhaling kan dus zorgen voor minder externaliserend probleemgedrag. De variabele zelfregulatie is geen mediator binnen dit verband. Toekomstig onderzoek zou moeten ingaan op andere verklarende factoren voor het verband tussen zinsherhaling en externaliserend probleemgedrag.